Όταν είμασταν μικροί, συνηθίζαμε να λέμε για τις αταξίες των άλλων ότι από τότε που εφευρέθηκε η συγγνώμη χάθηκε το φιλότιμο. Τουτέστιν, κάνεις την κουταμάρα -το ολιγότερο-, λες μια συγγνώμη και ξεχρεώνεις απέναντι στους άλλους αλλά και στη συνείδησή σου – αν
ΔΗΛΩΝΩ εκ των προτέρων φιλόζωος. Άλλωστε, το λέει και η λαϊκή θυμοσοφία: «Εγνώρισα τον άνθρωπο κι αγάπησα τα ζώα»! Σοφότατο, που επιβεβαιώνεται καθημερινώς. Από το σημείο, πάντως, του να είσαι φιλόζωος, μέχρι να χρησιμοποιείς τα ζώα ως ανθρώπους, ειδικώς σε εθιμοτυπικές συμπεριφορές,
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ενδιαφέρονται πλέον λιγότερο για την πολιτική. Αυτή είναι μια μετρήσιμη εκτίμηση για τους επαγγελματίες των μίντια, έντυπων, ηλεκτρονικών ή ψηφιακών. Εξαίρεση αποτελούν αυτά που συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία όμως προσομοιάζουν σε μυθοπλασία. Ένα πολιτικό θρίλερ, με ανατροπές, συνεχείς εξελίξεις,
ΚΑΝΕΙΣ δεν αμφιβάλλει ότι ένα από τα πιο αξιόπιστα μέσα ενημέρωσης είναι το ραδιόφωνο. Ούτε τουίτερ και φέις-μπουκ -που θα έπρεπε να λέγεται φέσι-μπουκ- και αηδίες. Επομένως είναι λογικό κάποιος να επιλέγει να το ακούει αλλά και να απευθύνεται από αυτό στο
ΣΤΟΝ «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ» της πολιτικής ζωής, διεθνώς και όχι μόνο στα δικά μας, όπου συνήθως είμαστε και κακοί μιμητές, προφανώς έχουν… συμβάλει η έννοια και η εφαρμογή των λεγομένων τρολ. Επίσης, προφανές είναι ότι θα σηκώνεται η τρίχα του γλωσσολόγου καθηγητή, κ. Μπαμπινιώτη,
ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ διάστημα, με αφορμή συγκεκριμένα γεγονότα και στον χώρο της πολιτικής που δεν χρειάζεται να αναφέρουμε -όλοι καταλαβαίνουν-, έχει ανοίξει διάπλατα το θέμα της ομοφοβίας. Για την ακρίβεια δεν πρόκειται για ομοφοβικές παρατηρήσεις στην κυριολεξία, αλλά για ειρωνικές παρατηρήσεις στο διαδίκτυο
Η άνοδος και η πτώση της οικογενειακής επιχείρησης, οι διακρίσεις και οι έπαινοι στα αμερικανικά πανεπιστήμια, η Goldman Sachs, η στάση ζωής το στήριγμα Τάιλερ και τα «φάουλ»