Η κοινωνία μπορεί να χαρακτηριστεί εύλογα ως ένα ανεπτυγμένο «κύτταρο». Ένα νευρικό κύτταρο, το οποίο έχει εκφυλιστεί. Τα παιδιά, το πρωταρχικό στοιχείο του «κυττάρου», είναι αποπροσανατολισμένα. Δείκτες καθομολογούν τη ραγδαία διολίσθηση της καθημερινότητας. Παιδιά που δεν είναι παιδιά, αλλά δεν είναι και