Η νέα εκπρόσωπος Τύπου της Ν.∆. µιλά στη «Κυριακάτικη Απογευµατινή» για τον νέο της ρόλο, τις δύσκολες στιγµές της και τα Τέµπη. Περιγράφει τη δύσκολη καθηµερινότητα µιας εργαζόµενης µητέρας και αποκαλύπτει πτυχές του χαρακτήρα της.
Πρόσφατα αναλάβατε τα καθήκοντα της εκπροσώπου Τύπου της Νέας ∆ηµοκρατίας. Πώς είναι οι πρώτες µέρες και ποιοι είναι οι στόχοι σας;
Μια ευχάριστη και απρόσµενη αλλαγή, η οποία οδηγεί σε µια νέα διαδροµή και σε κάνει να αναλογίζεσαι πόσο µεγάλη προσοχή θέλει και πόση ευθύνη. Εκπροσωπώ τη Νέα ∆ηµοκρατία, η οποία από την ίδρυσή της υπήρξε πάντοτε κόµµα ευθύνης, δεν έπαιξε ποτέ µε τις τύχες της χώρας και ήταν πάντοτε άγκυρα για την κοινωνία στις δύσκολες στιγµές. Αρα αυτή είναι µια βαριά κληρονοµιά 51 ετών. Η προτεραιότητά µου είναι να µπορώ να κοιτάζω τους πολίτες στα µάτια. Να ξέρουν ότι θα κάνουµε ό,τι περνά από το χέρι µας για το καλό της χώρας. Μου έρχεται επίσης στο µυαλό και η ρήση του Σολωµού, πως «το έθνος πρέπει να µάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθές». Οτι δηλαδή η ιστορία της χώρας δεν µπορεί να χτίζεται και να συντηρείται µε ψέµατα. Και η Ελλάδα έχει ταλαιπωρηθεί πολύ εδώ και χρόνια από µισές αλήθειες, από ψέµατα, από διαστρέβλωση της πραγµατικότητας σε πάρα πολλές στιγµές και στα χρόνια των µνηµονίων και βεβαίως µε την τραγωδία στα Τέµπη.
Πώς νιώθετε όταν φέρνετε στο µυαλό σας την τραγωδία των Τεµπών και ως µητέρα τριών παιδιών…
Προσωπικά µε έχει συγκλονίσει αυτή η τραγωδία. Μου ήρθε στο µυαλό η εικόνα από όταν ήµουν φοιτήτρια στη Νοµική Κοµοτηνής και έπαιρνα το τρένο συνέχεια από τη Θεσσαλονίκη. Εχω ξυπνήσει µέσα στον ύπνο µου πάρα πολλές φορές µε αυτή τη σκέψη. Αυτό που µε ενόχλησε περισσότερο ως άνθρωπο, πέραν βεβαίως της ανάγκης να βρεθεί η αλήθεια, είναι πως κανένας ποτέ δεν ασχολήθηκε σοβαρά για να έχει η Ελλάδα τρένα. Αυτό που σκέφτοµαι πλέον είναι πως όταν συµβαίνει µια τέτοια εθνική τραγωδία, το µόνο που πρέπει να κάνεις είναι απλά να σκύψεις το κεφάλι και να αποτίσεις ένα φόρο τιµής στα παιδιά που χάθηκαν φτιάχνοντας καινούργια τρένα.
Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγµή στη ζωή σας µέχρι σήµερα;
Πάντοτε άκουγα τον χαµό ενός ανθρώπου και µη βιώνοντάς το στενοχωριόµουν, έπασχα, αλλά στα επόµενα λεπτά ξαναγύριζα στη ζωή µου. Οταν έχασα τον µπαµπά µου, πριν από 9 χρόνια, τότε κατάλαβα τι σηµαίνει να χάνεις τον δικό σου άνθρωπο και τι σηµαίνει όταν ένα κοµµάτι
της ψυχής σου αδειάζει. Και επειδή είχα πολύ καλή σχέση µε τον µπαµπά, νοµίζω ότι η πιο δύσκολη στιγµή ήταν αυτή. Η µεγαλύτερή µου στενοχώρια ήταν επειδή µόλις είχα γεννήσει το πρώτο µου παιδί. Στενοχωρήθηκα που δεν θα είχε την ευκαιρία να ζήσει ένας παππούς µε το εγγόνι.
Μέσα σε 9 χρόνια, λοιπόν, ήρθαν τρία παιδιά και πολλή δουλειά παράλληλα. Πώς συνδυάζονται;
Ηρθαν τρία παιδιά back to back. Αν σας πω πως µε τρία παιδιά και µε αυτό το ωράριο -και γενικά µε τις επαγγελµατικές υποχρεώσεις- προλαβαίνω να τα κάνω όλα άψογα, προφανώς και δεν ισχύει.
Προλαβαίνετε όµως να τα κάνετε όλα; Να µαγειρέψετε, να κάνετε δουλειές στο σπίτι, να ασχοληθείτε µε το διάβασµά τους;
Οσο περίεργο και αν σας φαίνεται, ναι. Ξεζουµίζω τον εαυτό µου για να προλαβαίνω. Θεωρώ λοιπόν ότι µια εργαζόµενη µητέρα µε πολλή δυσκολία µπορεί να γίνει µια σωστή µάνατζερ και ως µάνατζερ να µπορέσει να βρει χρόνο για όλα. ∆εν θέλω τα παιδιά µου να νιώσουν ότι δεν ήµουν παρούσα στην καθηµερινότητά τους, χωρίς να σηµαίνει ότι χρειάζεται να είµαι εκεί µε φυσική παρουσία.
Ποιο είναι το άγχος σας για τα παιδιά σας;
Να γίνουν καλοί άνθρωποι. Να έχουν την υγεία τους. Νοµίζω ό,τι πιο απλό. Γιατί η ζωή πιστεύω ότι είναι πολύ απλή και η ευτυχία επίσης. Αυτό είναι ένα δικό µου µότο. Προσδιορίζω την ευτυχία σε πολύ απλά πράγµατα. ∆ηλαδή στο να βάλεις τη φόρµα σου και να βγεις µια βόλτα έξω στη φύση.
Είµαι πάρα πολύ της αθλητικής δραστηριότητας. Μ’ αρέσει πολύ να βγαίνω, να περπατώ στα βουνά. Να πηγαίνω 6 η ώρα το πρωί να ρίχνω µια βουτιά στη θάλασσα.
Με αυτό το πρόγραµµα;
Ναι, πηγαίνω ή πολύ πρωί ή 11 το βράδυ για να περπατήσω. Για µένα η διέξοδος είναι η άθληση.
Αγαπηµένο σας άθληµα;
Πηγαίνω γυµναστήριο, αλλά το αγαπηµένο µου άθληµα είναι να βγαίνω,να περπατάω µέσα στη φύση. Αυτό µου αδειάζει το µυαλό.
Είστε κλασική Ελληνίδα µάνα που θα κυνηγήσει τα παιδιά να φάνε πρωινό, θα τους µαγειρέψει, θα τους δώσει τη ζακέτα πριν πάνε στο σχολείο;
Είµαι συνδυασµός και των δύο. Θα µαγειρέψω το Σαββατοκύριακο, γιατί µέσα στην καθηµερινότητα δεν θα προλάβω. Θέλω τα παιδιά µου να µεγαλώσουν µε κανόνες, όπως µεγαλώσαµε εµείς. Αυτή η απόλυτη ελευθεριότητα στα πράγµατα θεωρώ ότι οδηγεί και σε άλλες καταστάσεις. Αρα ένας συνδυασµός, να είσαι χαλαρή και ταυτόχρονα αυστηρή εκεί που πρέπει, νοµίζω για µένα ότι είναι
η καλύτερη συνταγή για να µεγαλώνουν τα παιδιά όµορφα και να υπάρχουν καλές συνθήκες σε ένα σπίτι.
Τι χαρακτήρας είναι η Αλεξάνδρα;
∆ύσκολη ερώτηση. Είµαι ένας άνθρωπος που µε διαβάζεις εύκολα. ∆εν µπορώ να κρυφτώ. Είµαι δυναµική και αυτό απορρέει από την απίστευτη όρεξη που έχω να θέλω να προσφέρω και να είµαι χρήσιµη, να µπορώ να δηµιουργήσω. Είµαι τελειοµανής και επίσης είµαι βαθύτατα συναισθηµατική. Μπορώ να κλάψω πολύ εύκολα.
Με τι κλάψατε τελευταία φορά;
Από τότε που έκανα παιδιά κλαίω µε δύσκολες καταστάσεις που βλέπω τριγύρω µου. Με οικογένειες που δυσκολεύονται, µε παιδιά, µε την τρίτη ηλικία. Εχω µια ευαισθησία µε τα κοινωνικά ζητήµατα. Ζορίζοµαι να αποδεχθώ ότι η κοινωνία µας γίνεται ολοένα και πιο σκληρή και προσπαθώ µέσα σε όλο αυτό να βρω αυτές τις χαραµάδες της κοινωνικής ενσυναίσθησης, του νοιαξίµατος.
Είναι κι αυτός ένας λόγος για την ενασχόλησή σας µε την πολιτική;
Είναι. Η πολιτική βέβαια είναι σκληρή, αλλά µπαίνεις για να προσφέρεις. Ολα τα χρόνια που υπηρέτησα, ξεκινώντας ως νεαρή δικηγόρος και στη συνέχεια ως δηµόσιος λειτουργός σε διάφορα υπουργεία, το µοναδικό µου κίνητρο ήταν καθηµερινά να λύσω το πρόβληµα ενός ανθρώπου.
Αυτό όµως που θεωρώ πολύ σηµαντικό στην παρούσα συγκυρία, υπηρετώντας αυτή τη νέα θέση και ζώντας αυτά τα 6 χρόνια µε την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, είναι ότι το καθήκον µας είναι κάθε µέρα να κερδίζουµε την εµπιστοσύνη του κόσµου, ο οποίος έχει το παράπονο -και δικαιολογηµένα πάρα πολλές φορές- ότι τα προβλήµατα και οι αγωνίες του δεν ακούγονται πολύ δυνατά. Αυτό το οποίο µε νοιάζει περισσότερο είναι να µπορούµε να δίνουµε λύσεις στα προβλήµατα.
Αρα πάµε για τη µάχη του σταυρού;
Να σας πω πολύ ειλικρινώς, δεν προτάσσω ποτέ το ατοµικό µου συµφέρον, όσο περίεργο και αν σας φαίνεται. Ολα αυτά τα χρόνια το µόνο που µε ενδιαφέρει είναι να προσφέρω. Αν µέσα σε αυτή τη διαδροµή αυτό συνδυαζόταν και µε τις ατοµικές επιδιώξεις, καλώς. Οµως δεν είναι κάτι
το οποίο σκέφτοµαι αυτή τη στιγµή.
Αυτό που σκέφτοµαι είναι πώς µπορώ να είµαι σωστή, υπεύθυνη απέναντι σε αυτό τον νέο ρόλο που µου έχει αναθέσει ο πρόεδρος της Νέας ∆ηµοκρατίας και να µη διαψεύσουµε την εµπιστοσύνη των πολιτών, αλλά και των στελεχών της παράταξης.
Η σχέση σας µε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ποια είναι;
Ο πρωθυπουργός έχει δώσει πάρα πολλές ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους. Και αυτό δεν είναι δεδοµένο στην πολιτική. Να δίνεις, δηλαδή, ευκαιρίες σε ανθρώπους που δεν είναι του χώρου. Το έκανε από την πρώτη στιγµή ως πρόεδρος του κόµµατος, παίρνοντας δίπλα του νέους ανθρώπους, είτε τεχνοκράτες είτε ανθρώπους της κοινωνίας, για να µπορούν να εργαστούν για το καλό της χώρας µας. Και κάπως έτσι λοιπόν βρέθηκα κι εγώ να αναλαµβάνω τη θέση της γενικής γραµµατέως το 2009, όπουµου έδωσε την ευκαιρία στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας να ασχοληθώ µε το κοµµάτι «περιβάλλον και ενέργεια». Τον γνώρισα πρώτη φορά όταν εξελέγη βουλευτής το 2004 και είχε αναλάβει τότε να διαχειριστεί τα ζητήµατα του περιβάλλοντος. Ως άνθρωπος θυµάµαι ότι µου έκανε τροµερή εντύπωση η αναλυτική προσέγγιση που είχε. Ολα αυτά τα χρόνια που δούλεψα δίπλα του κατάλαβα πως αυτό που σε κερδίζει τελικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι η ανθρώπινη προσέγγιση που έχει. Γιατί, ξέρετε, πολλές φορές ένας πρωθυπουργός, επειδή στέκεται εκεί που είναι, νοµίζει κανείς ότι είναι ένας άνθρωπος που δεν προσεγγίζεται, που είναι αυστηρός ή απόµακρος. Ακόµα και στα πιο σύνθετα ζητήµατα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει έναν µαγικό τρόπο να τα προσεγγίζει µε µια ανθρώπινη προσέγγιση και µε µια βαθιά ενσυναίσθηση.
Κυριακάτικη Απογευματινή
