Τη θρυλική Στάσα, τη µητέρα του αξεπέραστου Στράτου ∆ιονυσίου και γιαγιά του Αγγελου, του Στέλιου και του ∆ιαµαντή, υποδύεται φέτος στο «Παλλάς» η Μπέσσυ Μάλφα στη µουσικοθεατρική παράσταση «Τα πήρες όλα κι έφυγες – Η ζωή του Στράτου ∆ιονυσίου», σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαγεωργίου. Η γνωστή ηθοποιός παρουσιάζει εξαιρετικά µια µάνα της εποχής του 1940, γεµάτη χυµούς, δύναµη, αγάπη µέσα στις κακουχίες και µε τους έντονους χρωµατισµούς της
φωνής της εξυψώνει τον ρόλο, δηµιουργώντας µεγάλη συγκίνηση. Η Μπέσσυ Μάλφα, που και στην τηλεόραση υποδύεται φέτος στο σίριαλ του Mega «Εχω
παιδιά» την πιο κοµψή και δυναµική γιαγιά της ελληνικής τηλεόρασης, ανοίγει σήµερα την καρδιά της στην «Κυριακάτικη Απογευµατινή» µιλώντας για τον ρόλο της Στάσας µε ιδιαίτερη συγκίνηση.
Αυτός ο ρόλος µάς πάει πολλές δεκαετίες πίσω. Τι µας φέρνει στο σήµερα αυτή η γυναίκα;
Πέρα από το ότι ήταν µια πολύ δυνατή γυναίκα, σκεφτείτε ότι είµαστε µετά τον πόλεµο, µε άντρα κοµµουνιστή που έχει στιγµατιστεί και δεν βρίσκει δουλειά και τον µαζεύουν συνέχεια οι δωσίλογοι. Αυτή προσπαθεί να κρατήσει την ψυχραιµία της και την οικογένειά της. Μιλά για σούπα που έχει µέσα µόνο ντοµάτα, κρεµµύδι και ελιές. ∆εν είχαν να φάνε. Για µένα η Στάσα είναι η γυναίκα-σύµβολο. Μου αρέσει και το όνοµά της, που προέρχεται από το Αναστασία, ένα όνοµα που είχε και η κόρη του ∆ιονυσίου (Τασούλα). Το όνοµα Στάσα µου θυµίζει Αντίσταση. ∆εν ξέρω γιατί, αλλά είναι σαν να λέει «αντιστέκοµαι».
Στήριζε την οικογένειά της, αλλά αυτή από πού έπαιρνε κουράγιο;
Πιστεύω ότι για τον χαρακτήρα της έπαιζε ρόλο και η ιδιοσυγκρασία της. Επαιρνε κουράγιο από τον ίδιο τον εαυτό της και την οικογένειά της. Από την ιδέα
ότι έπρεπε να αντισταθεί αυτή, ο άντρας της και το παιδί της. Είχαν έρθει από τη Σµύρνη, ήταν άνθρωποι πολιτισµένοι και αυτή ήταν µορφωµένη γυναίκα.
Νοµίζω ότι αυτό έπαιξε ρόλο στο να ελπίζει στον πολιτισµό και σε µια καλύτερη Ελλάδα. Είναι θέµα και τι παίρνουµε από τους γονείς µας και φαντάζοµαι
ότι κι αυτή είχε µεγαλώσει µε πολύ δυνατούς γονείς.
Βίωσε µεγάλες κακουχίες, καθώς δεν υπήρχε άλλος τρόπος…
Οχι, δεν υπήρχε άλλος τρόπος. Εγώ θαυµάζω πολύ την Ελληνίδα µάνα και γενικά τις µητέρες. Και γενικά τις γυναίκες, για να φτάσουµε στο ζητούµενο. Μιλώ για τη γυναίκα που περνά τόσο πολλά και θα έπρεπε να είναι αυτονόητο ότι είµαστε άνθρωποι. Αντρες και γυναίκες είµαστε όλοι άνθρωποι, δεν υπάρχουν ταµπέλες σε αυτό.
Πώς βλέπετε σήµερα τη θέση της γυναίκας;
Η Στάσα, όπως και όλοι στον πόλεµο και την Κατοχή αγωνίζονταν για την επιβίωση. Αντρες και γυναίκες. Τότε δεν ξέρω αν έπαιζε ρόλο το φύλο. Αλλά
νοµίζω πως δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγµατα. Αυτό που ίσως έχει αλλάξει είναι ότι έχουµε αρχίσει και συνειδητοποιούµε την έννοια «άνθρωπος».
Αναγνωρίζουµε πια ότι η γυναίκα δεν είναι να κάθεται κλεισµένη στο σπίτι, να µεγαλώνει παιδιά, αλλά µια γυναίκα µπορεί να κάνει τα πάντα, όπως και ο
άντρας. Αυτή είναι η έννοια «άνθρωπος». Αρκεί να του δίνονται οι ευκαιρίες. Είµαστε όλοι ίσοι, δεν είµαστε όλοι ίδιοι. Εχουµε διαφορές.
Τι σας συγκινεί σε αυτήν την ιστορία;
Αρχικά το γεγονός ότι είµαι µε τα «εγγόνια» µου στη σκηνή: τον Αγγελο, τον Στέλιο και τον ∆ιαµαντή. Είναι παράξενο, αλλά, επειδή έχω µπει πάρα πολύ µέσα στον ρόλο, νιώθω ότι είναι παιδιά µου και εγγόνια µου. Αυτό µε συγκινεί πολύ. Μια γυναίκα, που δεν είναι εν ζωή, βλέπει και καµαρώνει τα εγγόνια της. Επίσης µε συγκινούν πολύ το κείµενο, η σκηνοθεσία, οι συνάδελφοί µου, που είναι καταπληκτικοί ηθοποιοί και καταπληκτικοί άνθρωποι και βέβαια µια παραγωγή που έδωσε τα πάντα για να γίνει αυτή η παράσταση.
Από τη ζωή του Στράτου ∆ιονυσίου τι σας συγκλονίζει;
Η λατρεία του για την Τέχνη, για το τραγούδι. Το ονοµάζω Τέχνη γιατί έψαχνε πολύ τα πάντα, την ερµηνεία, το κατάλληλο τραγούδι, ότι ήταν πολύ µεγάλος ερµηνευτής και το ζούσε. Ταυτίζοµαι µε τον καλλιτέχνη ∆ιονυσίου όσον αφορά το πάθος. Καθώς ο ρόλος αυτός είναι σχετικά µικρός, όταν σας τον πρότεινε ο σκηνοθέτης είχατε ενδοιασµούς; Οχι βέβαια. Μου το πρότεινε ο Βασίλης στα γυρίσµατα του σίριαλ «Εχω παιδιά» κάπου τον περασµένο Νοέµβριο. Στα γυρίσµατα αγαπηθήκαµε όλοι µεταξύ µας. Συντελεστές και ηθοποιοί. Είχαµε γίνει µια πολύ ζεστή οµάδα. Εκεί ο Βασίλης µου είπε ότι επειδή έχω πολύ θετική ενέργεια, θέλει να δουλέψουµε µαζί. Εχω κάτι, µου είπε, αλλά έχω κλείσει τους ρόλους. Εγώ του είπα αµέσως ναι και εκείνος ζήτησε από τον συγγραφέα να προσθέσει τον ρόλο της Στάσας, που αρχικά δεν υπήρχε στο κείµενο. Οσον αφορά το µέγεθος του ρόλου, δεν είχα κανέναν ενδοιασµό γιατί, όπως φαίνεται στην παράσταση, η Στάσα, παρόλο το µέγεθος του ρόλου, στο έργο είναι τεράστια ως γυναίκα. Γιατί στο θέατρο δεν υπάρχουν µικροί ή µεγάλοι ρόλοι. Οπως και στη ζωή. Είµαστε όλοι πρωταγωνιστές της ζωής µας.
Κυριακάτικη Απογευματινή
