Ο Κώστας Γκόντζος και ο Διονύσης Βερβελές, το αθλητικό ραδιοφωνικό δίδυμο του Παραπολιτικά 90,1 FM, μιλούν στην «Απογευματινή» για τη νέα σεζόν, ενώ αποκαλύπτουν τι είναι αυτό που τους ενώνει -μολονότι υποστηρίζουν διαφορετικές ομάδες-, και αυτό φαίνεται και από την επιτυχία της εκπομπής.
Άλλη μία χρονιά στο αέρα του ρ/σ Παραπολιτικά 90,1 FM με την εκπομπή «Στο 90 και 1». Πώς αισθάνεστε;
Κ.Γκ.: Προφανώς και νιώθουμε καλά, αρχικά γιατί αυτή είναι η δουλειά μας και κατά δεύτερο λόγο επειδή είναι μια δουλειά που μας αρέσει και μας γεμίζει.
Δ.Β.: Εξαιρετικά – και κάθε μέρα πιο ώριμοι πιστεύω. Ο κόσμος μάς αγκαλιάζει, μας το δείχνει και αυτό μας γεμίζει.
Ποιο είναι το στοίχημά σας για τη φετινή ραδιοφωνική σεζόν;
Κ.Γκ.: Να μπορέσουμε να απλωθούμε σε όσο γίνεται μεγαλύτερο ακροατήριο και όσο γίνεται διαφορετικών οπαδικών πεποιθήσεων και γενικότερα διαφορετικών αντιλήψεων. Και κυρίως να έχουμε καθημερινά νέους φίλους να επικοινωνούν μαζί μας.
Δ.Β.: Ό,τι έχει κάθε παραγωγός ραδιοφώνου. Να φέρνει καλύτερους αριθμούς στην ακροαματικότητα και να βελτιώνει την εκπομπή του.
Ποιον καλεσμένο θα θέλατε να έχετε στην εκπομπή σας αυτή τη σεζόν και γιατί;
Κ.Γκ.: Αν και η μορφή της εκπομπής είναι τέτοια που δεν καλούμε κάποιον επώνυμο στο στούντιο, θα ήθελα παρ’ όλα αυτά να κάνουμε μια εκπομπή με ένα πρόσωπο άσχετο με τον χώρο, με το ποδόσφαιρο και τα αθλητικά δηλαδή, έναν πολιτικό, καλλιτέχνη, έναν ποιητή, έναν συγγραφέα, να κουβεντιάσουμε για τον χώρο με έναν διαφορετικό τρόπο από τον συνηθισμένο.
Δ.Β.: Τον πρωθυπουργό, που του αρέσουν και τα αθλητικά. Να κάνουμε μια απλή κουβέντα για να λύσουμε και απορίες του κόσμου για την καθημερινή του ζωή.
Ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός σάς «χωρίζουν». Τι είναι αυτό που σας έχει ενώσει και η επιτυχία της εκπομπής συνεχίζεται άλλη μία σεζόν;
Κ.Γκ.: Είναι όπως το λες, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός μάς χωρίζουν, αλλά η απάντηση για το πώς μπορούμε και συνυπάρχουμε είναι απλή και εύκολη. Αλίμονο, δηλαδή, αν η διαφορετική οπαδική προτίμηση έκανε ή κάνει δύο ανθρώπους να μην μπορούν να συνυπάρχουν και να βγάζουν ένα καλό αποτέλεσμα ή χημεία στη δουλειά τους. Η ζωή, η καθημερινότητα, οι έγνοιες και οι χαρές είναι τόσο κοινές και ίδιες για όλους τους ανθρώπους που δεν γίνεται, δεν είναι λογικό, δεν είναι ανθρώπινο να μην μπορείς να συνυπάρχεις ή να συζητάς ή να δουλεύεις μαζί με κάποιον επειδή απλώς είναι με διαφορετική ομάδα. Κι αυτό είναι ουσιαστικά που κάνει αυτή την εκπομπή επιτυχημένη. Το ότι δηλαδή είναι απλή, λογική, γήινη και φυσιολογική, όσο φυσιολογικό –και όλα τα προηγούμενα- είναι να συνυπάρχουν δύο άνθρωποι και να περνάνε ευχάριστα την ώρα τους ανεξάρτητα από το τι ομάδα είναι ο καθένας τους.
Δ.Β.: Δεν ταιριάζουμε σε τίποτα, από γούστα, μουσική, ομάδες, πολιτικά. Παρ’ όλα αυτά, στον αέρα νομίζω πως βγαίνει ένα καλό αποτέλεσμα, γιατί έχουμε αμφότεροι χιούμορ και δεν λείπουν τα πειράγματα, που αρέσουν και στον κόσμο.
Ποιο είναι το αγαπημένο κομμάτι του επαγγέλματός σας;
Κ.Γκ.: Νομίζω πως όλα έχουν την ομορφιά τους. Η εφημερίδα, το ραδιόφωνο, οι μεταδόσεις, ακόμη και οι ιστοσελίδες και οι εκπομπές στο YouTube. Ολυμπιακό να έχει μέσα και όλα καλά!
Δ.Β.: Το ίδιο το επάγγελμα. Και περισσότερο η στιγμή που ξεκινάει η εκπομπή, η στιγμή που καλησπερίζουμε τον κόσμο με το ξεκίνημα, και αρχίζουμε τις πλάκες μεταξύ μας.
Ποια είναι μεγαλύτερη γκάφα που έχετε κάνει ή πει on air;
Κ.Γκ.: Προσέχω τι λέω και τις αποφεύγω. Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος στο ραδιόφωνο, στην εκπομπή. Λαθάκια έχουν γίνει, αλλά, αλήθεια, δεν μου έρχεται κάποια τόσο μεγάλη στο μυαλό.
Δ.Β.: Πολλές φορές έχω κάνει γκάφες, είτε από άγνοια κάποιου γεγονότος που σχολίαζα είτε από λάθος συνειρμούς την ώρα που μιλούσα. Αλλά έχει καταγραφεί σαν η μεγαλύτερη γκάφα το ότι ένα βράδυ στον ΣΠΟΡ FM, σε εκπομπή ζωντανή με κόσμο, χαιρετούσα ραδιοφωνικά τους ακροατές από τον τόπο που βρισκόντουσαν με βάση τα μηνύματα που μου έστελναν. Ένας αθεόφοβος είχε στείλει ένα τρολ «γεια σου, Κώστα, σε ακούμε στο… Γκόθαμ Σίτι» και εγώ χωρίς να προσέξω, όταν έλεγα «χαιρετισμούς στον Γιάννη στο Λονδίνο, στον φίλο τον Μανόλη στη Γερμανία…», αμόλησα και ένα μεγαλοπρεπές «και χαιρετίσματα στα παιδιά που μας ακούνε από το Γκόθαμ Σίτι» – και έγινε μετά ο σχετικός χαμός, που ακόμα το μνημονεύουν σε κάποιες εκπομπές μου.
