Αν ξυπνήσω σήμερα το πρωί και η χώρα δεν έχει πάρει την πολυπόθητη αναβάθμιση από τη Moody’s, θα εκπλαγώ πολύ, γιατί από αυτά που ακούω από ανθρώπους που ξέρουν περισσότερα από μένα και από αυτά που βλέπω από την κίνηση των ελληνικών ομολόγων και το ράλι του Χρηματιστηρίου, έχω πειστεί πια πως όλοι χθες τη θεωρούσαν δεδομένη.
Θα ήταν και ένα «δώρο-μήνυμα», προς τον Κωστή Χατζηδάκη που θέλει να φύγει «νικητής» από το Οικονομικών για το Μαξίμου, τον Πιερρακάκη που έρχεται ως νέος «τσάρος» με διάθεση και ιδέες για δουλειά, αλλά και συνολικά προς την ανασχηματισμένη κυβέρνηση Μητσοτάκη που διψά για καλές ειδήσεις οι οποίες θα τη βοηθήσουν στην «επανεκκίνηση».
Για όσους από την αντιπολίτευση επιμένουν να ρωτούν ειρωνικά αν «η επενδυτική βαθμίδα τρώγεται», θα απαντήσω πως «ναι, τρώγεται». Και θα παραπέμψω στο πόσο έχει μειωθεί το κόστος χρηματοδότησης της χώρας, δηλαδή αυτά που πληρώνουμε σε τόκους από τους φόρους μας για να βγούμε για δανεικά στις αγορές. H Ελλάδα δανείζεται για δέκα χρόνια με 3,7%, μόλις 0,8% περισσότερο από τη Γερμανία.
Θα δείξω με το δάχτυλο επίσης τις αποδόσεις των μετοχών στη Λεωφόρο Αθηνών η οποία μετά τις αναβαθμίσεις της οικονομίας το 2023 έχει ανέβει σχεδόν 70% σε λιγότερο από 2 χρόνια. Φανταστείτε πως μόνο οι τράπεζες από την αρχή του χρόνου έφτασαν να ενισχύονται 30% και ο Γενικός Δείκτης να προσεγγίζει τις 1.700 μονάδες με άνοδο 15%. Οι εισροές που ανεβάζουν τα ελληνικά assets προέρχονται κυρίως από τις εκροές κεφαλαίων από τα αμερικανικά χρηματιστήρια. Αρκετές εξ αυτών δε, αποδίδονται στην επικείμενη αλλαγή status του ελληνικού χρηματιστηρίου που από τις αναδυόμενες αγορές θα αναβαθμιστεί εκ νέου στις αναπτυγμένες.
Μεσοπρόθεσμα (μην ρωτάτε πότε) ο πήχυς για τον Γενικό Δείκτη του ΧΑ είναι οι 3.000 μονάδες, λέει ο φίλος μου ο Στέφανος (ο χρηματιστής).
Ο Θοδωρής Σκυλακάκης, τέως υπουργός Ενέργειας πια, μπορεί να μην έχει το επικοινωνιακό χάρισμα, διαθέτει, όμως, βαθιές οικονομικές και ευρύτερες γνώσεις. Μπορεί οι καραμπόλες να τον οδήγησαν εκτός κυβερνητικού σχήματος, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έχει χάσει την εκτίμηση του πρωθυπουργού για την αποτελεσματικότητά του. Εξού και οι πληροφορίες ότι θα αξιοποιηθεί άμεσα, πιθανότατα αρχικά ως υποδιοικητής και μελλοντικά ως διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, επιμένουν. Θα δούμε.
Μιλώντας για το κρίσιμο χαρτοφυλάκιο του υπουργείο Ενέργειας, το δίδυμο Παπασταύρου – Τσάφου (αμφότεροι έμπειροι τεχνοκράτες με διεθνείς διασυνδέσεις και άνθρωποι της απολύτου εμπιστοσύνης του Μητσοτάκη) θα έχουν βαριά δουλειά να κάνουν. Τα ενεργειακά projects που τρέχουν στην Ελλάδα και αποσκοπούν στο να την αναδείξουν σε ενεργειακό κόμβο της περιοχής (ηλεκτρική διασύνδεση με Κύπρο – Ισραήλ, έρευνες φυσικού αερίου, στρατηγική συνεργασία με Αίγυπτο, αλλαγή πολιτικής στις ΑΠΕ, υψηλό ενεργειακό κόστος για καταναλωτές και βιομηχανία, ρωσικό φυσικό αέριο κ.λπ.) θα χρειαστούν λεπτούς χειρισμούς, αμερικανική στήριξη και απτά αποτελέσματα.
Παρότι δραστήρια, η Αλεξάνδρα Σδούκου που είχε τη θέση της υφυπουργού στο Ενέργειας, κάτι μου λέει ότι η «έξοδός» της ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένων επιλογών που είχε κάνει.
Στο ακόμη πιο σημαντικό πολιτικά χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Οικονομικών, ο Πιερρακάκης αναλαμβάνει στην ουσία να κρατήσει ζωντανό το θετικό αφήγημα με το οποίο θα φτάσει στις εκλογές του 2027 ο Μητσοτάκης. Τα «ανοιχτά» θέματα είναι αναρίθμητα. Η διατήρηση των πλεονασμάτων, η συνετή δημοσιονομική διαχείριση σε συνδυασμό με τη δημιουργία «χώρου» για περαιτέρω στήριξη των αδύναμων ομάδων και συνολικά την αύξηση των εισοδημάτων και του ΑΕΠ, η αύξηση των φορολογικών εσόδων μέσω μείωσης φόρων και περιορισμό της φοροδιαφυγής, μέσω ψηφιοποίησης και φυσικά η διαχείριση του νέου πλαισίου που θα προκύψει πανευρωπαϊκά από την αφαίρεση των αμυντικών δαπανών από το έλλειμμα, ανήκουν στα μείζονα της κυβερνητικής οικονομικής πολιτικής που αποτελεί και το δυνατό χαρτί της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Ο… ντετέκτιβ
Εφημερίδα Απογευματινή
