Υπάρχει ένας διαχωρισμός από προηγούμενες δεκαετίες. Η ατζέντα υψηλής πολιτικής, που συμπεριλαμβάνει τους δείκτες της οικονομίας και της δημοσιονομικής ισορροπίας, τις εγχώριες και ξένες δημόσιες – ιδιωτικές επενδύσεις, τις υποδομές, τη διεθνή πολιτική της χώρας σε επίπεδο διπλωματίας και γεωστρατηγικής, τις επιλογές για την εθνική άμυνα τόσο στο πεδίο των εξοπλισμών όσο και της οργάνωσής τους αλλά και της εσωτερικής ασφάλειας. Και μια δεύτερη της αναφερόμενης καθημερινότητας. Σε αυτήν η προσοχή επικεντρώνεται σε θέματα Παιδείας, Υγείας, κοινωνικής πολιτικής, φόρων, μισθών – συντάξεων και κουλτούρας. Στην παρούσα συγκυρία μεγάλο μερίδιο δημοσιότητας έχει λάβει το Στεγαστικό, που, σε συνδυασμό με την ακρίβεια σε προϊόντα και υπηρεσίες αλλά και τα χαμηλά εισοδήματα για τον μέσο ευρωπαϊκό όρο, δημιουργεί μια δυστοπική ατμόσφαιρα για τους πολίτες.
Υφίσταται μια εμπεδωμένη αντίληψη σύμφωνα με την οποία μια κυβέρνηση επιλέγει να επικεντρώσει την προσοχή και τις πολιτικές της είτε στη μία ατζέντα είτε στην άλλη. Αποτελεί στρέβλωση αυτή η οπτική, με δεδομένο ότι μια διακυβέρνηση αντιμετωπίζει όλα τα μέτωπα αυτά ταυτόχρονα. Τα ζητήματα και τα μεγέθη αλληλεξαρτώνται και ανατροφοδοτούνται.
Μοιάζει πολύ παρωχημένο και λαϊκίστικο να καλείται μια κυβέρνηση να εξυπηρετήσει τις ανάγκες των πολιτών και να αποστρέψει την προσοχή της από τις κεντρικές επιδιώξεις του κράτους. Ο λαός και το εθνικό κράτος αποτελούν στην πραγματικότητα ενιαία λειτουργικότητα. Για παράδειγμα το πρωτογενές υπερπλεόνασμα των 11,4 δισ. ευρώ για το 2024 επιτρέπει τα μόνιμα μέτρα στήριξης από το φετινό έτος που ανακοίνωσε χθες ο πρωθυπουργός. Τα ελλείμματα αντίθετα και οι υπερβάσεις του παρελθόντος όπως και τα «greek statistics» οδήγησαν πριν από 15 χρόνια σε χρεοκοπία. Το κράτος είναι περιουσία των πολιτών και του έθνους. Δεν ανήκει ούτε διοικείται από ξένους. Η Ελλάδα δεν είναι αποικία ούτε τη διοικούν διορισμένοι εξουσιαστές…
Εφημερίδα Απογευματινή
