Σπουδαία σημασία και προπάντων συμβολισμούς θα έχει το γεγονός να υπάρξει συμφωνία μεταξύ του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Πάπα Φραγκίσκου, με την ευκαιρία των εκδηλώσεων για τα 1.700 χρόνια από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στα τέλη Μαΐου, να εορτάζεται σε κοινή ημερομηνία η Ανάσταση του Κυρίου από ορθόδοξους και καθολικούς.
Αφετηρία μπορεί να είναι το φετινό Πάσχα, που συμπίπτει ο εορτασμός και για τις δύο Εκκλησίες. Η διαφορά η οποία έχει προκύψει στον υπολογισμό είναι η αποδοχή ή μη του Ιουλιανού ημερολογίου. Δεν έχει δηλαδή στη βάση της κάποιο δογματικό ζήτημα, αλλά μόνον τυπικό. Από την άλλη πλευρά, σε μια παγκόσμια συγκυρία που υποχωρούν η παγκοσμιοποίηση και ο μετα-πολιτισμός της και ο Χριστιανισμός βρίσκει την ενάργεια αλλά και τις αντοχές του, χρειάζεται ένα μήνυμα σύγκλισης που εμβληματικά θα δώσει κίνηση στην ιστορία.
Ολόκληρος ο δυτικός πολιτισμός στις βασικές παραδοχές του και τους συνδέσμους των εθνών του έχει τον Χριστιανισμό. Η παγκόσμια αναταραχή που ήδη εξελίσσεται και η αναζήτηση συνοχής στις κοινωνίες της ελευθερίας θα πρέπει να συνδυασθούν με την υπέρβαση της διχόνοιας που χαρακτήρισε την Εκκλησία του Χριστού στο πέρασμα των αιώνων. Μια εχθροπαθής κατάσταση που κόστισε όχι μόνο θρησκευτικά και λατρευτικά αλλά και στο πεδίο της γεωπολιτικής ή της οικονομικής συνεργασίας.
Ο εμβληματικός κοινός εορτασμός των Παθών και της Ανάστασης του Κυρίου σε Δύση και Ανατολή θα αποτελέσει μια αρχική υπέρβαση και μια άσκηση κοσμοπολιτισμού, που είναι απαραίτητες στους πιστούς αλλά και τις ηγεσίες τους σε αυτή τη φάση της παγκόσμιας πορείας. Οι θρησκείες έχουν και ρόλο και λόγο στη συνεκτικότητα και τις αξίες των κοινωνιών μας.
Και μπορεί στην Ελλάδα να υπάρχει εξαίρεση από το Βατικανό που επιτρέπει τον κοινό εορτασμό ορθοδόξων και καθολικών, αλλά αυτό δεν ισχύει για τον άλλο κόσμο.
Εφημερίδα Απογευματινή
