Μπορεί µετά την ανακοίνωση των δασµών σε 60 χώρες και ενότητες, όπως η Ε.Ε., από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντ. Τραµπ, να επικρατεί ένα χάος στις διεθνείς αγορές χρήµατος και στις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσµο, πλην Καυκάσου ή Ισραήλ, αλλά το «µπρα ντε φερ» που ξεκίνησε έχει κανόνες. Σαφώς ο λόγος για το τέλος της παγκοσµιοποίησης, που ακολούθησε τον Ψυχρό Πόλεµο. Πολλοί από τους διεθνείς αναλυτές θυµούνται τον νόµο περί δασµών «Smoot-Hawley Tariff Act» του 1930.
Περιελάµβανε αντίστοιχες µε τις σηµερινές σκληρές προβλέψεις δασµών από την Αµερική, σε µια στρατηγική προστατευτισµού από την πλευρά των ΗΠΑ και ως συνέχεια του Κραχ του 1929. Κατά τη γνώµη τους, η επιλογή αυτή οδήγησε τότε στη «µεγάλη ύφεση».
Το µήνυµα Τραµπ όµως µαζί µε την ανακοίνωση των δασµών είναι ότι έχει το τηλέφωνό του ανοιχτό για διαπραγµατεύσεις και διµερείς, ουσιαστικά, εµπορικές συµφωνίες, που θα ανασχέσουν τη δασµολογική πολιτική της Ουάσινγκτον. Με τον τρόπο αυτό, ο Λευκός Οίκος -και ενώ «το αίµα κυλάει στην αρένα» των διεθνών χρηµατιστηρίων καθώς υπολογίζεται ότι χάθηκαν 3 τρισ. δολάρια µέσα στα πρώτα 24ωρα- ανοίγει «παράθυρο» σε ρυθµίσεις ανάλογες µε τον νόµο περί αµοιβαίων εµπορικών συµφωνιών του προέδρου Φρ. Ρούζβελτ του 1934.
Με αυτόν µειώνονταν τα επίπεδα δασµών και προωθούνταν το ελεύθερο εµπόριο στη βάση των συµφωνιών της κυβέρνησης των ΗΠΑ µε τις κυβερνήσεις των εθνών-κρατών. Μιλούσαµε δηλαδή και τότε για διµερείς εµπορικές συµφωνίες «gov2gov». Στην παρούσα φάση, ο πρόεδρος Τραµπ δείχνει αποφασισµένος να δηµιουργήσει κρίσιµες συνθήκες στις διεθνείς εταιρείες (και) των ΗΠΑ, προκειµένου να εθνικοποιήσουν την παραγωγή και να φέρουν τα εργοστάσιά τους εντός της επικράτειας της οµοσπονδίας. Ταυτόχρονα, επιζητά µαζικές επενδύσεις από όλο τον κόσµο, µειώνοντας τη φορολογία, τα επιτόκια και το κόστος της ενέργειας.
Η Κίνα, από την πλευρά της, κύριος εµπορικός ανταγωνιστής των ΗΠΑ, σήκωσε το γάντι επιβάλλοντας περαιτέρω ανταποδοτικούς δασµούς, της τάξης του 34%. Η Ευρώπη προβληµατίζεται για τη στάση της, αλλά η εµπλοκή που τελικά έχει να αντιµετωπίσει είναι ότι ως ενιαία οντότητα δεν αναγνωρίζεται από την Ουάσινγκτον.
Η παράµετρος αυτή µπορεί να αποτελέσει «γόρδιο δεσµό» και για την Ελλάδα.
Κυριακάτικη Απογευματινή
