Η εισαγγελέας χθες στον Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων πρότεινε την ενοχή 12 κατηγορουμένων και την απαλλαγή 9 για την πυρκαγιά στο Μάτι, που κόστισε τη ζωή σε πάνω από 100 ανθρώπους και προκάλεσε τον σοβαρό τραυματισμό δεκάδων. Έχουν περάσει επτά χρόνια από τότε. Χάθηκαν ζωές, καταστράφηκαν οικογένειες και περιουσίες, έπεσαν κυβερνήσεις και η Ελλάδα, ακόμη μια φορά, πλήρωσε το χρέος της στην αυθαιρεσία και τη ναρκοθέτηση των υποδομών της, έστω κι αν χαρακτηρίστηκε «εθνικό τραύμα» και τότε, όπως χαρακτηρίζεται σήμερα το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη.
Μια χώρα που χτίσθηκε χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς πολιτική και κοινωνική ευθύνη καταλήγει πάντα να κλαίει για τις καταστροφές που της συμβαίνουν. Στο διάστημα ανάμεσα στην εποχή της πυρκαγιάς στο Μάτι και στην εποχή του σιδηροδρομικού δυστυχήματος με τους 57 νεκρούς έξω από τη Λάρισα έχουν αλλάξει πολλά. Υπήρξαν αναβαθμίσεις δομών, τεχνογνωσία, διεθνής συνεργασία, εξοπλισμοί. Παρ’ όλα αυτά, οι πολύνεκρες καταστροφές συνεχίζονται και το σύστημα ασφαλείας όπως και η συγκρότηση της χώρας δεν πείθουν, όχι αδίκως, τους πολίτες.
Αυτό, πάντως, που σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να υπογραμμισθεί είναι ο χρόνος ο οποίος χρειάζεται για να αποδοθεί δικαιοσύνη. Στην περίπτωση της απόδοσης ευθυνών για την έκταση που πήρε η πυρκαγιά στο Μάτι και για τη σκανδαλωδώς ατυχή διαχείριση της κρίσης, η δικαστική απόφαση θα αναγγελθεί τελεσίδικα έπειτα από επτά χρόνια. Αντίθετα, η δίκη για την τραγωδία στα Τέμπη ξεκινά μέσα στο καλοκαίρι. Δύο χρόνια μετά. Η μείωση του χρόνου ανάμεσα σε μια τραγωδία και την εκδίκαση της υπόθεσης έχει μειωθεί δραστικά. Αυτό δίνει θεσμική ενίσχυση στην Ελλάδα. Γιατί αν θέλουμε νόμο και τάξη, οι δίκες θα πρέπει να καταλήγουν στην ώρα τους και όχι έπειτα από μια δεκαετία ως συνήθως. Το έγκλημα και η τιμωρία θα πρέπει να έχουν χρονικό συσχετισμό. Το λένε και τα πονήματα των γενικών αρχών Δικαίου στο πρώτο έτος των Νομικών Σχολών.
Εφημερίδα Απογευματινή
