Χθες εξελίχθηκε εντός της Εθνικής Πινακοθήκης ένα πολύ ταραχώδες περιστατικό. Ο βουλευτής του κόμματος ΝΙΚΗ, περισσότερο θρησκευτικής σέχτας παρά πολιτικού οργανισμού με την κλασική έννοια, αγανακτισμένος για τη βλασφημία, όπως τη χαρακτήρισε, επετέθη σε κάποια έργα που εκτίθεντο, σπάζοντας προθήκες και τζάμια και δημιουργώντας πανικό σε εργαζόμενους και επισκέπτες.
Η έκθεση που φιλοξενείται αφορούσε χαρακτικά του σουρεαλιστή Goya αλλά και δέκα Ελλήνων καλλιτεχνών, μεταξύ αυτών και τα επίμαχα των κυρίων Χρ. Κατσαδιώτη και Τ. Μαντζαβίνου. Ο βουλευτής είχε στοχοποιήσει έργα που πρόσβαλλαν το θρησκευτικό συναίσθημα των χριστιανών. Είχε στη λογική αυτή και στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου καταθέσει ερώτηση στο υπουργείο Πολιτισμού που επέτρεψε την έκθεση των συγκεκριμένων έργων. Η ηγεσία του υπουργείου τού είχε απαντήσει ότι είναι πάγια πολιτική να μην ασκεί λογοκρισία.
Στη συνέχεια είχε αποστείλει επιστολή διαμαρτυρία προς τη διοίκηση της Εθνικής Πινακοθήκης που είχε οργανώσει τη συγκεκριμένη έκθεση. Η Πινακοθήκη δεν εδέησε να του αποστείλει κάποια απάντηση. Χθες επεσκέφθη τον χώρο της έκθεσης και σε μια έκρηξη του αποτροπιασμού του προέβη σε βανδαλισμούς των έργων και του χώρου.
Τίθεται το ερώτημα πόσο δικαιολογημένη υπήρξε όχι η αγανάκτηση αλλά η εκδήλωσή της με τέτοιο βάρβαρο τρόπο από έναν βουλευτή του ελληνικού Κοινοβουλίου. Ας αφήσουμε τους καθωσπρεπισμούς και ας μείνουμε στην ουσία. Η πλέον βλάσφημη τέχνη όπως αυτή μπορεί να προβάλλεται σε κλειστό χώρο όπως είναι η Εθνική Πινακοθήκη; Ο βουλευτής, που κινήθηκε σωστά με την ερώτησή του στο Κοινοβούλιο και την επιστολή διαμαρτυρίας του προς τη διοίκηση της Πινακοθήκης, έχει δικαιολογία για τον ακραίο ακτιβισμό του;
Η έκθεση δεν ήταν δημόσια στους δρόμους. Ο βουλευτής δεν δικαιούται να εκδηλώσει τέτοιου τύπου συμπεριφορά. Ο ακτιβισμός θα είχε πολύ περισσότερο νόημα αν είχε περιορισθεί στις διαμαρτυρίες. Το θρησκευτικό αίσθημα των Ελλήνων δεν απειλείται από ιερόσυλες προκλήσεις τέτοιου τύπου. Έχει αποδειχθεί ιστορικά…
Εφημερίδα Απογευματινή
