Η Ελλάδα στον νέο κόσμο, ο οποίος ξεκινά με μεγάλες ανατροπές σε αυτό που επί δεκαετίες χαρακτηρίσθηκε κανονικότητα, θα πρέπει να ανακτήσει εθνικό χαρακτήρα πέραν του ευρωκεντρισμού, που θα πρέπει να ορισθεί πλέον ως ντεμοντέ.
Λόγω θέσης, ιστορίας και φυσικού κοσμοπολιτισμού η Ελλάδα οφείλει να οργανωθεί ως κέντρο κουλτούρας στην ευρωπαϊκή ακτή της Ανατολικής Μεσογείου. Κάτι τέτοιο σημαίνει μεταξύ των άλλων πανεπιστήμια, κέντρα ερευνών και σχολεία ανοιχτά στον κόσμο και σε επισκέπτες μαθητές και φοιτητές. Η νέα εποχή που ξεκινά με την αποδέσμευση των μη κρατικών πανεπιστημίων συντείνει σε αυτή την ατμόσφαιρα. Η Ελλάδα θα πρέπει να συνδυάσει τις σπουδές με την περιήγηση σε βασικούς τόπους ενός από τους αρχέγονους πολιτισμούς της Δύσης, στο σημείο που πάντα υπήρχε επικοινωνία με την Ανατολή. Η Μεσόγειος, η μήτρα της συνάντησης διαφορετικών πολιτισμών, θρησκειών και γλωσσών, θα πρέπει να έχει σημείο αναφοράς στη νέα εποχή των εθνών που αρχίζει και την Ελλάδα.
Τα μορφωτικά ιδρύματα και οι αρχαιολογικοί χώροι θα πρέπει να αποκτήσουν ζωή εκ νέου μέσα από το θέατρο, τον κινηματόγραφο, τις εικαστικές εκθέσεις και τα μουσικά γεγονότα. Η μονομέρεια του τουρισμού, που από τη δεκαετία του 1960 τον προηγούμενο αιώνα αποτέλεσε μία από τις κύριες βιομηχανίες της χώρας και τους μοχλούς οικονομικής ανάπτυξης, θα πρέπει να βρει νέο περιεχόμενο.
Οι επισκέπτες σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να μπορούν να συνδυάσουν τις φυσικές ομορφιές, τον ήλιο και τη θάλασσα με την εμπειρία της κουλτούρας, που δεν χάνεται μόνον στο βάθος των αιώνων αλλά ανασυντάσσεται μέσα από την πραγματικότητα της συνάντησης με τη γνώση, την έρευνα, την καινοτομία.
Η Ελλάδα οφείλει να βρει τον χαρακτήρα της μέσα από μια διαρκή «Belle Époque». Όχι εκείνη των ψευδαισθήσεων αλλά της πραγματικής ζωής.
Αναδημοσίευση εφημερίδα Απογευματινή
