Το σχέδιο για τη Γάζα που αναγγέλλει ο Ντ. Τραμπ στο πλαίσιο των δηλώσεων μετά τις συζητήσεις που είχε στην Ουάσινγκτον με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Μπ. Νετανιάχου, δεν είναι καινούργιο. Χρονολογείται ως ιδέα από τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Σε μια πολύ διαφορετική συγκυρία και εποχή δηλαδή, όταν το σύστημα της παγκοσμιοποίησης αποκτούσε δύναμη και επιρροή με κονδύλια εν πολλοίς της USAID, την οποία τινάζει στον αέρα μαζί με τα μυστικά της -θα καούν πολλοί και πολλά σε όλο τον δυτικό κόσμο- ο Έλον Μασκ και η νέα ομάδα του Λευκού Οίκου.
Απλά η πινελιά του Τραμπ είναι ότι το όραμα το μετεξελίσσει ως μια Κυανή Ακτή της Μέσης Ανατολής αντί για Σιγκαπούρη, που ήταν στον μέχρι τώρα σχεδιασμό. Μια τέτοια οπτική, που ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ έχει το θάρρος και την πεποίθηση να αποκαλύπτει δημόσια και να μετεξελίσσει σε επίσημη πολιτική, βλέπει τη Γάζα ως οικόπεδο γεμάτο χαλάσματα. Έτσι προτείνει την απομάκρυνση των κατοίκων, για να καθαρισθεί και να ξεκινήσει η ανοικοδόμησή της σε νέα βάση και με άλλη προοπτική.
Η ανοικοδόμηση της Γάζας όμως δεν μπορεί να γίνει χωρίς την εργασία και τη συμμετοχή των Παλαιστινίων κατοίκων της. Δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν χιλιάδες εργαζόμενοι που χρειάζονται από άλλες χώρες και να μην συμμετάσχουν στο νέο αυτό κράτος οι κάτοικοί του. Απλά, προφανώς προοπτικά, ο Τραμπ μιλά για Παλαιστινίους χωρίς Χαμάς και χωρίς αυτοδιοίκηση. Η Γάζα όμως δεν πρόκειται με κανέναν σχεδιασμό να αποτελέσει έδαφος του Ισραήλ. Είναι σημαντικό ότι ο Ντ. Τραμπ μιλά για αμερικανική Γάζα, που σημαίνει ότι δεν θα την παραχωρήσει ως εμιράτο στη διάθεση άλλης αραβικής χώρας, αλλά θα διατηρήσει την αμερικανική παρουσία εκεί. Χωρίς στρατό, αλλά με απόλυτη εποπτεία των ΗΠΑ.
Εφημερίδα Απογευματινή
