Η Ευρώπη ως ενιαία οντότητα δεν θα περάσει εύκολα από τη μια εποχή, αυτή της παγκοσμιοποίησης, στη νέα, αυτή που εγκαινιάζει η δεσπόζουσα παρουσία Τραμπ στον Λευκό Οίκο. Υπάρχουν δηλώσεις από τις ηγεσίες των κεντρικών δυνάμεων του γκρουπ όπως της Γαλλίας ή της Γερμανίας που μιλούν για την ενίσχυση της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας της απέναντι στις ΗΠΑ, ενώ αναμένονται οι ανακοινώσεις των ΗΠΑ για δασμούς στα προϊόντα της.
Ως γνωστόν το εξωτερικό εμπόριο της Ευρώπης προς τις ΗΠΑ ξεπερνά σε όγκο και σε αξία και αυτό της Κίνας. Οπότε είναι εύλογη η τεταμένη ατμόσφαιρα και η ανησυχία που επικρατεί. Η δηλωμένη ευρωπαϊκή θέση, και σε επίπεδο κεντρικών δομών στις Βρυξέλλες είναι ότι σε τυχόν αναγγελία δασμών από τον Λευκό Οίκο θα απαντήσει με αντίστοιχους δασμούς. Αυτό σημαίνει έστω και πρόσκαιρα εμπορικό πόλεμο μεταξύ των ισχυρών δυνάμεων εντός της Δύσης. Από την άλλη πλευρά όμως η ευρωπαϊκή οντότητα είναι απολύτως απροετοίμαστη και σε πολύ δυσχερή θέση για έναν τέτοιο πόλεμο. Έχει σαφές έλλειμμα ανταγωνιστικότητας, καινοτομίας, τεχνολογιών και ηγεσίας. Σε μια πρώτη φάση πάντως, και άσχετα από τον πόλεμο δασμών που μπορεί να προκύψει, η Ευρώπη έχει ένα βασικό στοίχημα που θα κρίνει τις συνθήκες.
Μπορεί να αλλάξει τη στρατηγική της προς την πολεμική οικονομία από την «πράσινη» μονομέρεια που ακολουθεί για δεκαετίες; Η απάντηση παραμένει ασαφής και μετά το άτυπο Συμβούλιο Κορυφής που έγινε τις προηγούμενες ημέρες σε ένα παλάτι του Βελγίου. Πολλά λόγια και υπεροπτικό ύφος αλλά στην ουσία έλλειμμα συνοχής και αποφάσεων. Από την πλευρά της Ελλάδας και με τοποθετήσεις και πρωτοβουλίες του ίδιου του πρωθυπουργού έχει τεθεί στο τραπέζι μια εισήγηση για την δημιουργία ενός κοινού ταμείου για την άμυνα. Τα κεφάλαια υπάρχουν από τα υπόλοιπα του Ταμείου Ανάκαμψης, η αποφασιστικότητα όμως δεν είναι καθόλου δεδομένη.
Εφημερίδα Απογευματινή
