Η ιστορία δεν κινείται ποτέ ευθύγραμμα για πολύ μεγάλο διάστημα. Γιατί διαφορετικά θα είχαν δίκιο κάποιοι θεωρητικοί, όταν πριν από περίπου 35 χρόνια, σε μια άσκηση ματαιοδοξίας έναντι της φύσης των πραγμάτων, είχαν προδιαγράψει το τέλος της. Χθες στην αμερικανική πρωτεύουσα είχαμε μια λαμπρή τελετή. Η ορκωμοσία του Ντ. Τραμπ, του πρώτου προέδρου των ΗΠΑ μετά τον Κλίβελαντ που εξελέγη για μη συνεχόμενες θητείες, κηρύσσει το τέλος της χρηματοοικονομικής στη βάση της παγκοσμιοποίησης που δοκιμάστηκε στο τελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα και στο πρώτο μισό του παρόντα αιώνα.
Είχε συμβεί και πάλι μια τέτοια προσπάθεια στα τέλη του 19ου αιώνα με αρχές του 20ού, που και πάλι είχε καταρρεύσει με θόρυβο. Ακολούθησαν σκληροί πόλεμοι με επίκεντρο την Ευρώπη που απλώθηκαν στον κόσμο. Στην παρούσα φάση χθες ακολούθησαν την ορκωμοσία μια μακρά σειρά από εκτελεστικά διατάγματα ενάντια στην παράνομη μετανάστευση και τη woke κουλτούρα εν γένει. Ο τρόπος που προσαρμόζεται ο κόσμος στη νέα πραγματικότητα που κήρυξαν οι Αμερικανοί με την ψήφο τους στις 8 Νοεμβρίου είναι εντυπωσιακός. Σε επίπεδο κρατών, πολιτικών ηγεσιών, παγκόσμιων κολοσσών της τεχνολογίας, των media, των τραπεζών των εμπορικών εταιρειών.
Είναι σαν να περίμεναν όλοι μια κυριαρχική αφετηρία για να διορθώσουν πορεία και να επιστρέψει η Δύση στις ρίζες της: στα έθνη, τις δημοκρατίες, τη συνοχή των κοινωνιών της, σε πιο παραδοσιακές και ορθολογικές αξίες, σε μια συγκρότηση τάσεων στην καθημερινότητα πιο κοντά στον χαρακτήρα της. Ουσιαστικά μπορεί η επίσημη έναρξη της προεδρίας Τραμπ να ξεκινά απρόβλεπτη και θορυβώδης, αλλά αποτελεί μια τομή στην ιστορία που δίνει τη δυνατότητα στη Δύση, με αφετηρία την ηγετική της δύναμη -που δεν μπορεί να είναι άλλη από τις ΗΠΑ- να επαναδιαπραγματευθεί την πραγματικότητα και την ισχύ της. Η πορεία αυτή, με τις πολλές ανατροπές και τις νέες κανονικότητες, θα κρατήσει τέσσερα χρόνια.
Πηγή εφημερίδα Απογευματινή
