Η διεθνής πολιτική της Ελλάδας δείχνει ανεπηρέαστη από τις ανατροπές και τις ραγδαίες εξελίξεις που συμβαίνουν στο μέτωπο της Ανατολής αλλά και τις πιέσεις στο μέτωπο της Ουκρανίας, ειδικά μετά την επικράτηση Τραμπ στις εκλογές των ΗΠΑ.
Στην παρούσα φάση ο πρωθυπουργός συμμετείχε στις εργασίες της Συνόδου ΕΕ – Δυτικών Βαλκανίων, όπου η ατζέντα της διεύρυνσης είναι ανοιχτή. Η Ελλάδα τάχθηκε υπέρ της ενθάρρυνσης των διαδικασιών προσέγγισης της Σερβίας προς την Ευρώπη, κατεύθυνση όπου η χώρα μας έχει αναλάβει πρωτοβουλίες. Επίσης, ακόμη και στο θέμα της Αλβανίας, παρά τα προβλήματα που έχουν παρουσιάσει οι τοπικές πολιτικές Ράμα στη Χειμάρρα, η Ελλάδα είναι υπέρ της διαδικασίας ένταξής της, εφόσον τα Τίρανα προσαρμοσθούν στα ευρωπαϊκά ζητούμενα. Με δεδομένο ότι σήμερα πλέον θα εξελιχθούν και οι εργασίες του Συμβουλίου, η Ελλάδα στο θέμα της Ουκρανίας τάσσεται υπέρ της στήριξης του Κιέβου προκειμένου αυτό να φθάσει από θέση ισχύος στην προβλεπόμενη πλέον κατάσταση εκεχειρίας και τις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν για την επόμενη μέρα του πολέμου με τη Ρωσία.
Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι στη Μέση Ανατολή η ελληνική διεθνής πολιτική δεν δείχνει επηρεασμένη επί του παρόντος από τις εξελίξεις και την κατάσταση των πραγμάτων όπως έχει διαμορφωθεί. Στην περίπτωση του Λιβάνου και σωστά η Ελλάδα με έμπρακτο τρόπο στηρίζει την ανάκτηση της επικράτειας από την κυβέρνηση και τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας.
Στην περίπτωση όμως της Συρίας, όπου οι συνθήκες είναι θολές και η παρουσία της Τουρκίας επιθετική, με το ενδεχόμενο του διωγμού των Κούρδων στο πεδίο, η Αθήνα υποστηρίζει την ακεραιότητα της χώρας και τη συγκρότηση μιας κυρίαρχης συμπεριληπτικής κυβέρνησης στη Δαμασκό για μια συντεταγμένη επόμενη μέρα. Πόσο ρεαλιστικό είναι κάτι τέτοιο θα φανεί στις επόμενες εβδομάδες. Επίσης, τις παραμονές μιας κήρυξης εκεχειρίας στη Γάζα, εφόσον διασφαλισθεί η επιστροφή των Ισραηλινών ομήρων, η Ελλάδα συνεχίζει να μιλά για δύο κράτη. Πόσο σκόπιμο είναι αυτό;
