Τι διεφάνη τελικά από την πενθήμερη συζήτηση στο Κοινοβούλιο για τον προϋπολογισμό του 2025; Αρχικά ότι έχουμε κυβέρνηση. Σταθερή, πλειοψηφίας, μη αμφισβητούμενη, με σχέδιο για την ανάπτυξη και την αύξηση των εισοδημάτων και όχι μόνο με τη μείωση φόρων. Επίσης, είχαμε τα πρώτα μηνύματα από την υπό διαμόρφωση αντιπολίτευση. Με το ΠΑΣΟΚ φέτος στον ρόλο μείζονος αντιπολίτευσης, μετά τις συνεχείς διασπάσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και με την έκφραση διαφόρων προσεγγίσεων από την πανσπερμία των ηγεσιών κομμάτων και μορφωμάτων της ελάσσονος.
Οι ηγεσίες της αντιπολίτευσης έδωσαν δείγμα γραφής για το πώς βλέπουν κεντρικές πολιτικές της χώρας, αλλά και σε ποιο πλαίσιο και ύφος σκοπεύουν να αντιπαρατεθούν το επόμενο, μη εκλογικό διάστημα, με τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη.
Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός και, κυρίως, το οικονομικό του επιτελείο έδειξαν ότι έχουν την απαραίτητη ευαισθησία και την ετοιμότητα να αντιλαμβάνονται τις κινήσεις, τις αιτιάσεις και τα αιτήματα της κοινωνίας. Αν προσμετρήσουμε συνεκτικά τις πρωτοβουλίες για τον περιορισμό της κερδοσκοπικής διάθεσης των συστημικών τραπεζών, για την υιοθέτηση δίκαιων ειδικών επιδομάτων σε μόνιμη βάση αλλά και τις δέσμες μέτρων που ανακοινώθηκαν γίνεται κατανοητός ένας κρίσιμος επαναπροσανατολισμός της στρατηγικής. Η μετατόπιση βαθμηδόν του κέντρου της προσοχής στις θετικές πολιτικές από την κοινωνική κατηγορία των επονομαζόμενων ευάλωτων προς τη μέση τάξη.
Στην Ελλάδα η μεσαία οικονομικά και εισοδηματικά κατηγορία αποτελεί τη μαζικότερη και κυρίαρχη τάξη. Μετά την εποχή των μνημονίων αλλά και της πανδημίας του κορωνοϊού, η μαζική τάξη των Ελλήνων βρέθηκε από τη μία αντιμέτωπη με τον πληθωρισμό της απληστίας και της ακρίβειας και από την άλλη με τη σχετική αδυναμία των δημόσιων οικονομικών να τη συνδράμει στην ουσιαστική αποκατάσταση των οικονομικών της. Η αναδιάταξη των επιπέδων ευημερίας περιορίστηκε σε έκτακτες -πέραν της άμεσης φορολογίας- μόνον πολιτικές στήριξης. Ο νέος προϋπολογισμός επιχειρεί ένα βήμα πιο πέρα και σε μόνιμη μάλιστα βάση.
Μια συζήτηση με νόημα
