Επιστρέφοντας από το Λονδίνο ο πρωθυπουργός γνωρίζει, όπως αισθανόμαστε και όλοι εμείς οι υπόλοιποι, ότι είμαστε πιο κοντά από την εποχή του Έλγιν στην επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα. Σε κυβερνητικό επίπεδο, αυτό που είχε να συζητήσει με τον ομόλογό του, Κιρ Στάρμερ, σχετικά ήταν το κατά πόσον η βρετανική κυβέρνηση θα ασκούσε βέτο στην περίπτωση συμφωνίας των μουσείων για τη φόρμουλα επιστροφής των Γλυπτών στον φυσικό τους χώρο. Στο Μουσείο της Ακρόπολης. Και αυτή τη διαβεβαίωση την έχει στις αποσκευές του ο κ. Μητσοτάκης επιστρέφοντας από το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η υπόμνησή του μάλιστα όσον αφορά τη Μελίνα Μερκούρη και τον αγώνα της για την επιστροφή των Γλυπτών δείχνει το πώς θα χειρισθεί η κυβέρνηση σε επίπεδο επικοινωνίας την τυχόν θετική εξέλιξη. Δεν θα τη χειριστεί ματαιόδοξα αλλά αποδίδοντας το θετικό αποτέλεσμα σε μια συλλογική εθνική προσπάθεια δεκαετιών.
Γιατί είναι τόσο σημαντική η επιστροφή των Γλυπτών; Γιατί ο Παρθενώνας θα πρέπει να βρει την ενότητά του στο συγκεκριμένο πεδίο; Μα, γιατί η Ελλάδα αποζητά τη συνοχή του πολιτιστικού της αποτυπώματος. Την αποκατάσταση μιας ιστορικής σε βάρος της αδικίας.
Μια νέα αίσθηση σύνδεσης με τους Άγγλους, που φυσικά δεν είναι συλλογικά υπόλογοι ως έθνος για τη συμπεριφορά και τις επιλογές του λόρδου Έλγιν. Είναι, όμως, σε επίπεδο συμβολισμών κάτι αντίστοιχο με την επιστροφή του κατοχικού δανείου από τους Γερμανούς. Αυτοί συνεχίζουν να λένε πεισματικά και υπεροπτικά «όχι». Οι Βρετανοί, όμως, σύμμαχοί μας στους πολέμους και την ειρήνη, στη συντριπτική πλειοψηφία, πλέον, όπως έδειξε και τελευταία δημοσκόπηση, απαντούν «ναι».
Ας απολαύσουμε όλοι μαζί τον Παρθενώνα στην ενότητά του και ας ανταλλάξουμε μεταξύ των μουσείων μας θησαυρούς, για να δείξουμε ότι ο χρόνος μάς ενώνει και οι εμπλοκές του παρελθόντος δεν μπορούν να μας χωρίζουν ως έθνη…
Κακά τα ψέματα, οι συμβολισμοί κινούν την ιστορία…
