Όσες φορές έχω βρεθεί στο Παρίσι, θυμάμαι να αφιερώνω μια μέρα στο Λούβρο και μία ακόμη στο γειτονικό Musee des Arts Decoratifs για μια ξεχωριστή εμπειρία τέχνης και μόδας. Είναι η στιγμή που δεν σκέφτεσαι την αναμονή, ακόμη κι αν έχεις φροντίσει να κλείσεις από νωρίς εισιτήριο στο πιο πολυσύχναστο μουσείο στον χάρτη, είσαι προγραμματισμένος να σταματήσεις τον χρόνο. Να ζήσεις κάθε στιγμή. Nα ανακαλύψεις κάθε φορά και κάτι καινούργιο.
Και τώρα που το δημοφιλές μουσείο της γαλλικής πρωτεύουσας, με 8.700.000 επισκέπτες μόνο το 2024, φιλοξενεί εδώ και λίγες ημέρες για πρώτη φορά μία έκθεση μόδας, και μάλιστα με κουτύρ βιτρίνα και περιεχόμενο, αρχίζω να σκέφτομαι πως το επόμενο βήμα δεν αποκλείεται να είναι και η διοργάνωση ενός Met Gala, όπως γίνεται κάθε χρόνο στη Νέα Υόρκη, στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης.
Καλούμαστε λοιπόν να ξεχάσουμε για λίγο τη Μόνα Λίζα. Σε μια προσπάθεια των υπευθύνων του Λούβρου να προσελκύσουν, ένα νέο, πιο απρόβλεπτο και διαφορετικά εξοικειωμένο με την αισθητική και το στιλ κοινό, αποκαλύπτεται η έκθεση “Louvre Couture”.
Και πώς μεταφράζεται αυτό; Με ένα ταξίδι στον 16ο αιώνα. Ένα αστραφτερό, μεταλικό κοστούμι με την υπογραφή του Τιερί Μιγκλέρ, για να μετρήσουμε από κοντά κρύσταλλα. Να θαυμάσουμε αξεσουάρ που είναι φωτογενή σαν έργα τέχνης. Από ένα ζευγάρι γάντια Hermès μέχρι μία βραδινή τσάντα Chanel που θυμίζει βιβλίο. Να ξαναγνωρίσουμε τη σχολή της Αμβέρσας, να βρεθούμε από την Φλωρεντία στο Μιλάνο και το Τόκιο…
Δεν είναι τυχαίο που έπρεπε να περάσουν 231 χρόνια για να ανοίξει τις πόρτες του το Λούβρο σε ιλουστρασιόν εικόνες και να επιμεληθεί μία έκθεση που ξαναθέτει το γνωστό δίλημμα για το αν η τέχνη είναι μόδα και τι σχέση μπορεί να έχει το εμπορικό κομμάτι της μόδας με την αληθινή τέχνη. Ο καθένας έχει τη δική του απάντηση αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, η ετυμηγορία δεν μπορεί παρά να είναι συγκεκριμένη.
Αν γυρίσουμε τον χρόνο στα τέλη της δεκαετίας του ‘50 και συγκεκριμένα στο 1957, θα συναντήσουμε την Όντρεϊ Χέπμπορν στο φιλμ “Funny Face” για να την δούμε να ποζάρει μπροστά από τη Νίκη της Σαμοθράκης με ένα κόκκινο στράπλες φόρεμα Givenchy κι ένα σιφόν μαντήλι να ανεμίζει πάνω από το κεφάλι της καθώς τρέχει στο μουσείο. Είναι και η τελευταία φορά που η υψηλή ραπτική προκαλεί τόσο ενθουσιασμό στο Λούβρο…
Ο επισκέπτης έρχεται σήμερα αντιμέτωπος με υψηλές δημουργίες 45 οίκων μόδας και αντίστοιχων σχεδιαστών. Από τον Κριστομπάλ Μπαλενσιάγκα μέχρι την Ίρις βαν Χέρπεν. Για να ταξιδέψει από το 1960 μέχρι και το 2025 και να παρατηρήσει από κοντά 100 ρούχα, φορέματα, σύνολα, και φυσικά αξεσουάρ.
Και τι σχέση μπορεί να έχει ένα νυφικό ή ένα βραδινό φόρεμα με χιλιάδες χάνδρες με μεσαιωνικές πανοπλίες και αυτοκρατορικά ασημένια σκεύη; Στόχος των ανθρώπων του μουσείου είναι μας κάνουν πιο ευτυχισμένους. Να νιώσουμε ελευθερία. Και φυσικά να χρησιμοποιήσουν τη μόδα σαν μια γέφυρα. Για διαφορετικές γενιές. Τις γενιές του TikTok και του “σκρολαρίσματος” με τις γενιές που αποστήθιζαν την ιστορία του κορσέ ή μελετούσαν τους πίνακες του Λεονάρντο ντα Βίντσι στην εγκυκλοπαίδεια πριν από την καθιερωμένη σχολική εκδρομή.
Και δεν είναι μόνο το Λούβρο. Οι Dolce & Gabbana παρουσίασαν μόλις στο ανακαινισμένο Grand Palais 200 δημιουργίες του οίκου με βίντεο εγκαταστάσεις και εντυπωσιακά σκηνικά. Τον επόμενο μήνα, το Musée du Quai Branly θα φιλοξενήσει την έκθεση «Golden Thread», επικεντρωμένη στην τέχνη της χρήσης του χρυσού για την διακόσμηση ενδυμάτων και κοσμημάτων. Τον Μάιο, το Petit Palais στο Παρίσι, έχει προγραμματίσει ρετροσπεκτίβα για την γέννηση της υψηλής ραπτικής, μια αναδρομή στη ζωή και το έργο του Βρετανού σχεδιαστή Τσαρλς Φρέντερικ Γουόρθ (1825-1895).
Χωρίς να ξεχνάμε το Musée des Arts Décoratifs και το Palais Galliera, τα οποία, φωτίζουν εδώ και δεκαετίες, εικόνες της μόδας αλλιώς, την ίδια στιγμή που όμιλοι πολυτελών ειδών, όπως η LVMH και η Kering έχουν ανοίξει δικούς τους χώρους εκθέσεων τέχνης ενώ οι οίκοι Saint Laurent, Dior και Alaïa φλερτάρουν με τον λευκό καμβά και το μετάξι.
Και κάπως έτσι ανοίγει ξανά η συζήτηση για τη δύναμη της μόδας. Αν έχει ανάγκη το Λούβρο από τους πρωταγωνιστές της μόδας για να αυξήσει την επισκεψιμότητα του; To αντίθετο θα έπρεπε να συμβαίνει αφού έχει περιορίσει την καθημερινή προσέλευση σε 30.000 άτομα προκειμένου να μειώσει τον συνωστισμό. Στόχος είναι να …ανακατευτεί η τράπουλα. Να ενδιαφερθούν οι νέοι για την τέχνη, να έχουν λόγο οι άνθρωποι να επιστρέφουν.
Όλα είναι θέμα στρατηγικής λοιπόν. Κανένας ρομαντισμός. Η Μόνα Λίζα για την ώρα φοράει Μιγκλέρ. Μένει να δούμε τι θα …φοράει τον Μάρτιο στο φιλανθρωπικό γκαλά με τίτλο “Το Μεγάλο Δείπνο του Λούβρου” που θα πραγματοποιηθεί στη διάρκεια της Εβδομάδας Μόδας του Παρισιού. Αν προλαβαίνουμε να κλείσουμε θέση σε ένα από τα 30 τραπέζια στην πολυφωτογραφημένη πυραμίδα του Πέι; Μάλλον αργήσαμε. Ο στόχος του φιλανθρωπικού γκαλά για τη συγκέντρωση 1.000.000 ευρώ έχει ήδη ξεπεραστεί. Η Μόνα Λίζα ξεκίνησε ήδη τις πρόβες στο ατελιέ με τα “χρυσά χέρια”.
Κυριακάτικη Απογευματινή
