Όλο και περισσότεροι οίκοι μόδας βάζουν πλέον τις ετικέτες τους σε μαξιλάρες, έπιπλα, χαλιά, ακόμη και κεριά για το σπίτι, επιχειρώντας να μας παρασύρουν σε ένα ταξίδι πιο οικείο, σα να μας προτείνουν να αγοράσουμε έναν τρόπο ζωής.
Υπήρχε μία εποχή που ένας σχεδιαστής έβαζε την υπογραφή του αποκλειστικά σε ανδρικά ρούχα, άλλος μόνο σε νυφικά κι άλλος αποκλειστικά σε αξεσουάρ ή γυναικεία φορέματα. Με τον κόσμο της πολυτέλειας να αλλάζει δραματικά, τα αρώματα να διεκδικούν τις υψηλότερες πωλήσεις στα ταμεία ιστορικών οίκων, και τις δερμάτινες τσάντες να δημιουργούν λίστες αναμονής για λίγους, σε ελεύθερη πτώση, οι CEOs των παγκοσμίων brands προσπαθούν να βρουν λύσεις για να ανατρέψουν το παιχνίδι. Να μας ξαφνιάσουν, να μας πουλήσουν ένα παραμύθι που θα μοιάζει πιο ολοκληρωμένο, με αρχή, μέση και τέλος.
Και κάπως έτσι όλο και περισσότεροι οίκοι μόδας βάζουν πλέον τις ετικέτες τους σε μαξιλάρες, έπιπλα, χαλιά, ακόμη και κεριά για το σπίτι. Από τον οίκο Loewe μέχρι τον Ραλφ Λόρεν, ο οποίος, υπήρξε και από τους πρωτοπόρους του είδους, όλο και περισσότεροι παλιοί αλλά και καινούργιοι δημιουργοί, επιχειρούν να μας παρασύρουν σε ένα ταξίδι πιο οικείο, σαν να μας προτείνουν να αγοράσουμε έναν τρόπο ζωής.
Αφού ντυνόμαστε με τα ρούχα τους, φοράμε τα παπούτσια τους, κρατάμε τις τσάντες τους, συλλέγουμε τα αρώματα και τα καλλυντικά τους, γιατί να μην φτιάξουμε και τα σπίτια μας με την αισθητική τους; O Tζόρτζιο Αρμάνι με το Armani Casa ήταν εκείνος που πριν από δεκαετίες έφερε έναν διαφορετικό αέρα, ιταλικό, κοσμοπολίτικο, μινιμαλιστικό, σε κατοικίες, αλλά και ξενοδοχεία, με μία πιο αναγνωρίσιμη διακόσμηση. Εντός και εκτός.
Στην περίπτωση του Casa Fendi η ιστορία είναι εξίσου παλιά, αν και μάλλον περισσότερο φορτωμένη, με μια πιο μαξιμαλιστική διάλεκτο, ριχτάρια από αληθινή γούνα, εμμονικό λογότυπο σε μαξιλάρια και σεντόνια, ανάγλυφες υφές, φωτογενή αξεσουάρ για τα σπίτια που μοιάζουν να σχεδιάστηκαν για ένα κινηματογραφικό πλατό και τους ιδιοκτήτες που θέλουν να «φωνάζουν» πόσα χρήματα ξόδεψαν για κάθε αντικείμενο πόθου.
Ο στόχος ενός brand δεν αλλάζει. Παραμένει να προωθήσει τον σκοπό και τις ιδέες του μέσα από διαφορετικά προϊόντα, απλώς η αφήγηση έχει αλλάξει. Εκτός από τα ρούχα και τα αξεσουάρ, οι δημιουργοί λανσάρουν όλο και με μεγαλύτερη προϊόντα για το σπίτι, τα οποία, τους βοηθούν να ενισχύσουν το brand τους. Μπορεί να μην θέλει κανείς να επενδύσει μια περιουσία για να αποκτήσει μία τσάντα Hermes αλλά μπορεί να ανάψει ένα κερί του οίκου.
Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς πως εξελίσσεται το σενάριο της πολυτέλειας. Έβλεπα πρόσφατα τις προτάσεις του αφαιρετικού οραματιστή Μπρουνέλο Κουτσινέλι. Εκτός από τα γήινα πατρόν για άνδρες και γυναίκες, μπορεί κανείς να αποκτήσει τώρα και επιτραπέζια παιχνίδια. Από τάβλι και σκάκι μέχρι βάζα και κασμιρένιες κουβέρτες για εκείνες τις νύχτες που δεν θέλεις να βγεις από το σπίτι, ανάβεις το τζάκι και θέλεις μόνο να το παρατηρείς μέσα στην οικεία θαλπωρή της φωτιάς που παραμένει ατίθαση στα μάτια μας.
Αρκεί να έχει κανείς φαντασία. Βλέπουμε τις ιδέες των δημιουργών, από μικρά αντικείμενα για το σπίτι μέχρι και πιο επιβλητικά, και «σκηνοθετούμε» την καθημερινότητα μας αλλιώς. Την κουζίνα, το σαλόνι, την κρεβατοκάμαρα, την είσοδο του σπιτιού, ακόμη και το μπάνιο. Κυρίως το μπάνιο.
Καθώς οι σχεδιαστές δεν μπορούν να επικεντρωθούν μόνο στις συλλογές των ρούχων που βλέπουμε δύο φορές τον χρόνο στο διαδίκτυο, στις βιτρίνες, στις ντουλάπες μας, επεκτείνονται και στον κόσμο των επίπλων και της διακόσμησης για να προσθέσουν μια νέα διάσταση στο brand τους. Είτε πρόκειται για τον Saint Laurent, είτε για τον οίκο Gucci, η είσοδος στον τομέα του homeware σίγουρα ενισχύει τη μακροβιότητα και την κληρονομιά μίας αναγνωρίσιμης επωνυμίας.
Στον Saint Laurent κυριαρχούν οι καθαρές, μινιμαλιστικές γραμμές και τα πιο επιδραστικά σχέδια, από έπιπλα και φωτιστικά μέχρι μαξιλάρια και υφάσματα. Στο Gucci Décor ανακαλύπτουμε συλλογές με ιταλική παραδοσιακή χειροτεχνία, χαρακτηριστικά μοτίβα και έντονα χρώματα αλλά και vintage κομμάτια. Στη σειρά Louis Vuitton Objets Nomades κυριαρχεί η avant-garde αισθητική του σύγχρονου design και στους Dolce&Gabbana η υπερβολή.
Στον οίκο Fendi Casa συναντά κανείς κλασικές γραμμές με μοντέρνα υλικά, ενώ στον οίκο Versace Home, αρκεί να θυμηθούμε την αισθητική της Ντονατέλα Βερσάτσε, για να διαπιστώσουμε πως έχει μεταφέρει το ίδιο στιλ και στη συλλογή για το σπίτι. Χρησιμοποιώντας πληθωρικά υφάσματα, εντυπωσιακά μοτίβα και χρυσές λεπτομέρειες, αποκλειστικά για εκκεντρικούς πελάτες.
Αναρωτιέμαι αν πρόκειται για μια ακόμη στρατηγική αύξησης των κερδών. Ίσως να είναι απλώς μια κίνηση που ενισχύει την ταυτότητα ενός brand που παλεύει για επιβίωση. Όταν ένα brand επεκτείνεται πέρα από τα ρούχα και τα αξεσουάρ, δημιουργεί έναν πιο ολοκληρωμένο κόσμο που συνδέεται με τις ανάγκες και τις επιθυμίες των καταναλωτών, προσφέροντας μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Μακριά από τάσεις. Χρώματα που θα θεωρηθούν demode, animal print και floral, επιστροφή στη δεκαετία του ’50, του ’60 ή του ’80 για τους νοσταλγούς της «Δυναστείας».
Μόδα του καναπέ σε …τιμή ευκαιρίας.
Πηγή: Κυριακάτικη Απογευματινή
