Ουδείς είναι σε θέση να προεξοφλήσει από τώρα τα «γεννήματα» της κάλπης των εθνικών εκλογών του 2027. Ωστόσο, όλα δείχνουν ότι είναι κοινός ο στόχος των δυνάμεων της αντιπολίτευσης για εκπαραθύρωση του Κυριάκου Μητσοτάκη από την πρωθυπουργία της χώρας. Συνεπώς και ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ακόμη και αν αυτά υπερβαίνουν τα όρια της ηθικής μέσα από «ανίερες συμμαχίες» με καθαρά τυχοδιωκτικό πρόσημο.
Από τις πληροφορίες που φτάνουν στα αυτιά μας, δεν χωράει καμία αμφιβολία ότι οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης, είτε αυτές βρίσκονται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας είτε στον χώρο της Κεντροαριστεράς, θα κάνουν τα πάντα για να στερήσουν από τη ΝΔ το πλεονέκτημα για τον σχηματισμό κυβέρνησης, ακόμη και αν η «γαλάζια» παράταξη κερδίσει με σημαντική διαφορά την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού στις επόμενες κάλπες. Το κοινό μέτωπο εναντίον του Κ. Μητσοτάκη δεν θα στηθεί πριν από τις εθνικές εκλογές αλλά κατά τη διαδικασία των διερευνητικών εντολών που θα ακολουθήσουν, υπό την προϋπόθεση ότι θα έχει επιβεβαιωθεί η έλλειψη αυτοδυναμίας για τη ΝΔ.
Ποιο είναι το σχέδιο που έχουν στο μυαλό τους κάποιοι; Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης να χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι την υπόθεση των Τεμπών για να σχηματίσουν από κοινού μια κυβέρνηση «μειοψηφίας με ψήφο ανοχής» ή «ειδικού σκοπού», η οποία υποτίθεται ότι θα έχει ως «ιερό καθήκον» να τιμωρήσει τους υπεύθυνους για την τραγωδία. Αν και στις κάλπες θα είναι όλοι τους χαμένοι, εντούτοις -με πρόσχημα την τραγωδία των Τεμπών– θα επιδιώξουν να τα πάρουν όλα, μαζί και την προσωρινή διακυβέρνηση της χώρας.
«Κερδοφορία» στο όνομα της τραγωδίας των Τεμπών;
Μέχρι σήμερα, δεν είχα δώσει καμία προσοχή στο περιεχόμενο του καταστατικού του Συλλόγου «ατόμων πληγέντων δυστυχήματος των Τεμπών», το οποίο έφτιαξαν κάποιοι συγγενείς θυμάτων και τραυματιών της τραγωδίας. Η αλήθεια είναι ότι μόλις το διάβασα, αισθάνθηκα κάπως παράξενα, καθώς διαπίστωσα ότι ο συγκεκριμένος «σύλλογος», που ως θεσμικός φορέας φαίνεται ότι δεν μπορεί να παραστεί στη δίκη και γι’ αυτό δεν έχει δηλώσει παράσταση πολιτικής αγωγής, δίνει μεγάλη έμφαση στην οικονομική ενδυνάμωσή του, αποσκοπώντας σε μια «κερδοφορία» που μπορεί στο τέλος να παρεξηγηθεί για τον τρόπο, με τον οποίο αναζητά χρηματοδότες, για να φέρει σε πέρας τον ιερό αγώνα που διεξάγει.
Ο συγκεκριμένος σύλλογος που καλό θα είναι να λειτουργήσει με όρους διαφάνειας, ώστε να ξέρουμε πόσοι και ποιοι απαρτίζουν το ΔΣ, στην καταστατική του διακήρυξη, διεκδικεί πόρους από τις εξής πηγές:
α) Οι εισφορές εγγραφής και οι τακτικές ετήσιες συνδρομές των μελών, το ύψος των οποίων καθορίζεται με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου που επικυρώνεται και από τη Γενική Συνέλευση, όταν αυτή γίνει.
β) Τα προϊόντα εράνων, λαχνών, εκδηλώσεων, (χοροί, συνεστιάσεις, εκδρομές κ.λπ.) και οι συνδρομές από την κυκλοφορία δελτίων, εντύπων κ.λπ.
γ) Οι έκτακτες εισφορές, το ύψος των οποίων ορίζεται με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου που επικυρώνεται από τη Γενική Συνέλευση, όταν αυτή γίνει.
δ) Οι δωρεές, κληρονομιές, επιχορηγήσεις και γενικά παροχές εξ ελευθεριότητας.
ε) Τα εισοδήματα από την κινητή και ακίνητη περιουσία του Συλλόγου.
στ) Επιχορηγήσεις από το Δημόσιο κι άλλα νομικά πρόσωπα, όπως επίσης επιχορηγήσεις από ελληνικά ιδρύματα ή ιδρύματα εξωτερικού.
η) Κάθε έσοδο που προέρχεται με νόμιμο τρόπο.
Επίσης, για να εγγραφεί κάποιος μέλος του συλλόγου πρέπει να πληρώσει 10 ευρώ.
Τα σενάρια, η δικογραφία και το… μεροκάματο
Ας υποθέσουμε ότι ο Χρήστος Τριαντόπουλος δεν ζητούσε την απευθείας εξέτασή του από τη Δικαιοσύνη για την κατηγορία που εκτοξεύουν εναντίον του τα κόμματα της αντιπολίτευσης, ότι δηλαδή «πρόσφερε ψυχική συνδρομή» στις δυνάμεις που έδρασαν στο πεδίο της τραγωδίας για την αποκατάσταση του χώρου μετά το σιδηροδρομικό δυστύχημα. Και πηγαίναμε στη σύσταση Προανακριτικής Επιτροπής για το περίφημο «μπάζωμα», που έγινε σε δημόσια θέα με την παρουσία τηλεοπτικών συνεργείων και την περαντζάδα όλων των πολιτικών αρχηγών.
Το ερώτημα είναι, πώς μπορεί να υπάρξει κατηγορητήριο περί «μπαζώματος» του χώρου, όταν δεν προκύπτει από πουθενά η μεταφορά παράνομου φορτίου στις αμαξοστοιχίες που συγκρούστηκαν; Γιατί λοιπόν τα κόμματα της αντιπολίτευσης στήνουν ένα σκηνικό συγκάλυψης επάνω σε σενάρια που δεν αντέχουν στην κοινή λογική; Εάν «ο χώρος μπαζώθηκε», επειδή κάποιο τρένο μετέφερε παράνομο υλικό, θα πρέπει πρώτα να αποδείξουν ότι κάτι τέτοιο συνέβη και μετά να στήσουν το αντίστοιχο κατηγορητήριο. Στη δικογραφία όλα αυτά τα ερωτήματα βρίσκουν απαντήσεις, όμως κάποιοι δεν θέλουν να αποκαλυφθούν, γιατί θα εκτεθούν ανεπανόρθωτα στο τέλος ή θα χάσουν το μεροκάματό τους.
Οι φιλοδοξίες της Λούκας
Αν έχω καταλάβει καλά, ο λόγος που η Λούκα Κατσέλη παλεύει να οργανώσει τη συνεργασία όλων των προοδευτικών δυνάμεων της χώρας, με την ελπίδα να σχηματίσουν ένα ενιαίο μέτωπο εναντίον του Κ. Μητσοτάκη, είναι επειδή η ίδια μπορεί στο τέλος να επωφεληθεί και να λειτουργήσει ως πρόσωπο κοινής αποδοχής, για να δοθεί λύση στο ερώτημα «ποιος θα ηγηθεί ενός τέτοιου εγχειρήματος;».
Άλλωστε, στην πολιτική καμία φιλοδοξία δεν είναι ντροπή. Αφού μέχρι πρότινος η Λ. Κατσέλη «διεκδικούσε» το αξίωμα της Προέδρου της Δημοκρατίας για λογαριασμό των προοδευτικών δυνάμεων, γιατί να μην «παίξει» μπάλα και ως πρόσωπο κοινής αποδοχής για την «πρωθυπουργία», έχοντας για σύμμαχο και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Εφημερίδα Απογευματινή
