Η ΕΠΙΣΚΕΨΗ του Έλληνα πρωθυπουργού στο Ισραήλ καθώς και η ατμόσφαιρα των δηλώσεων αλλά και των στιγμιότυπων που ακολούθησαν τις συζητήσεις με τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου δείχνουν την ειδική σχέση μεταξύ των δύο χωρών. Το εμπόλεμο Ισραήλ χρειάζεται κοντά του στην παρούσα πολύ «σκοτεινή ώρα» τους συμμάχους του. Η ελληνική πλευρά διατηρεί μια πολύ συγκροτημένη θέση σχετικά με τα φρικώδη που προκάλεσε η τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς το Σάββατο 7 Οκτωβρίου εντός της ισραηλινής επικράτειας, αλλά και τα όσα αναγκαστικά ακολουθούν. Όπως επαναλαμβάνει ο κ. Μητσοτάκης, η χώρα μας αναγνωρίζει το δικαίωμα αυτοάμυνας στο Ισραήλ και ταυτόχρονα ζητά τον σεβασμό των αμάχων και του επονομαζόμενου «δικαίου του πολέμου».
ΒΕΒΑΙΩΣ στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν έχουμε δύο οργανωμένους στρατούς να συγκρούονται μεταξύ τους, αλλά ένα κράτος, το Ισραήλ, απέναντι σε μια τρομοκρατική οργάνωση, τη Χαμάς, που χρησιμοποιεί τους Παλαιστίνιους αμάχους ως «ασπίδα» ενώ τους Ισραηλινούς αμάχους τους υφάρπαξε ως «ομήρους». Η σχέση Ισραήλ-Ελλάδας-Κύπρου, η περίφημη σύγκλιση «3-1», μαζί με την Κύπρο και τις ΗΠΑ, θα πρέπει και σε συνθήκες πολέμου να λειτουργήσει και μάλιστα, όσο το δυνατόν, εναρμονισμένη με τη σύγκλιση Αιγύπτου-Ελλάδας-Κύπρου, αφού αυτά που επετεύχθησαν τα τελευταία χρόνια στην Ανατ. Μεσόγειο ανέτρεψαν ιστορικά δεδομένα εχθρότητας και καχυποψίας και δημιούργησαν συνθήκες συνεννόησης, συντονισμού και συνεργασίας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΕ, μάλιστα, αυτή η «τάξη πραγμάτων» τη βάση για τις «συμφωνίες του Αβραάμ» που από φιλοδοξία εξελίσσονταν σε πραγματικότητα. Επλήγησαν από τη «διεθνή τζιχάντ», αλλά το «κουαρτέτο» της Μεσογείου και στις συνθήκες αυτές θα πρέπει να αποτελέσει αφετηρία για την επανεκκίνηση της ειρηνευτικής και συνεργατικής διαδικασίας, σε μια νέα ειρήνη που θα ακολουθήσει σε κάθε περίπτωση τη «φωτιά» του πολέμου. Η παρουσία Μητσοτάκη στο Κάιρο το Σάββατο και στο Τελ Αβιβ τη Δευτέρα αποτελεί σιωπηλή υπόσχεση όχι μόνον για το παρόν αλλά και για το μέλλον…
