Η πρόταση διαγραφής του Στ. Τζουμάκα την Παρασκευή «σήκωσε» την κουρτίνα και έδειξε πως ο «προεδρεύων» Κασσελάκης και η «νέα τάξη πραγμάτων» στον ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσει την αριστερή αντιπολίτευση, είτε συγκροτείται αυτή στην Ομπρέλα είτε στους «6+6» είτε σε άλλες υποομάδες. Με διαγραφές και με αποπομπές από τα όργανα. Ασχετα με το κατά πόσον θα δικαιωθεί η επιλογή Κασσελάκη ή όχι, αυτό που γίνεται ήδη φανερό είναι ότι η φιλοδοξία της εσωκομματικής «γκρίνιας» στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα «χαλιναγωγήσουν» τον νέο αρχηγό μέσα από «καταστατικές» λειτουργίες δεν θα συμβεί. Επίκεινται λοιπόν διασπάσεις.
Από την άλλη πλευρά, οι «πανηγυρισμοί» στη Χ. Τρικούπη, για την επιτυχία στις αυτοδιοικητικές εκλογές, διανθισμένοι με σενάρια μεγάλης επιστροφής στη ζώνη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κρύβουν μια σημαντική πραγματικότητα. Οτι η στρατηγική Ανδρουλάκη και της νέας «ελίτ» του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ περί αυτόνομης πορείας και καμιάς συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, στη λογική της συμπόρευσης ή και της συγχώνευσης, κατέρρευσε εκ του αποτελέσματος στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές. Πιθανότητες έχει η Κεντροαριστερά ως «αποτύπωμα», όπου τα δύο κόμματα συνέκλιναν, όπως για παράδειγμα στον Δήμο της Αθήνας ή στην Περιφέρεια Θεσσαλίας στον β’ γύρο. Αρα το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη το μόνο που έχει μπροστά του είναι καθήλωση στα εκλογικά ποσοστά του.
Οι τελευταίες εξελίξεις στο Ισραήλ και τη Γάζα έδειξαν ότι το ΚΚΕ, προσωρινό «καταφύγιο» για διάφορους «αριστερόστροφους», είναι τελικά ένα επικίνδυνο κόμμα. Το γεγονός ότι ανακήρυξε την τρομοκρατική «Χαμάς» ως απελευθερωτικό κίνημα και δεν τη χρεώνει με κανενός είδους ευθύνη για τη φρίκη σε βάρος των αμάχων στις 7 Οκτωβρίου, αλλά και οι μονόπλευρες κινητοποιήσεις που οργάνωσε με τη συμμετοχή του κομματικού του «στρατού», δείχνουν ότι αποτελεί ένα «άλμα» στο παρελθόν. Εν κατακλείδι, η Ελλάδα θα προχωρήσει χωρίς συγκροτημένη αντιπολίτευση τα επόμενα χρόνια, αλλά με σταθερή διακυβέρνηση.
