Ο ΠΟΛΕΜΟΣ που ξεκινά στη Μέση Ανατολή είναι απροσδιόριστος ως προς την έκταση, την ένταση και τα αποτελέσματα που θα δημιουργήσει. Η Ελλάδα στρατηγικά στη γεωπολιτική της θεώρηση με αφετηρία τη σύγκλιση της Ανατολικής Μεσογείου, μαζί με την Κύπρο, έχει προοπτικά επενδύσει στη δυναμική και τις διαδρομές των «συμφωνιών του Αβραάμ» που φθάνουν στην Ινδία.
Η ΑΠΟΛΥΤΗ και σκοπούμενη ανατροπή που έφερε η επιχείρηση-μακελειό της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου στην επικράτεια του Ισραήλ πλήττει σε σημαντικό βαθμό τη στρατηγική της Ελλάδας. Όπως διεφάνη και από την πρόσκληση και την παρέμβαση τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου στη Διάσκεψη του Καΐρου, σε αντίθεση με τις διεθνείς διασκέψεις για τα Δυτικά Βαλκάνια ή τη Λιβύη, η Ελλάδα αναγνωρίζεται ως σημαντική δύναμη παρέμβασης και τελικά διαμεσολάβησης στην εξέλιξη των γεγονότων. Η Ελλάδα προβληματίζεται και είναι λογικό αυτό σε ένα τόσο άναρχο και συγκρουσιακό περιβάλλον για τις θέσεις που θα παίρνει ούτως ώστε να είναι «έντιμη» προς το σύνολο των συμμάχων της. Στην κατεύθυνση αυτή επί του παρόντος υιοθετεί μια «πολιτική αρχών».
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ όμως προβλέπεται πολύ δυσχερής. Για τον λόγο αυτόν ο πρωθυπουργός και τα υπουργεία Εξωτερικών και Αμύνης θα χρειασθούν πολύ συγκεκριμένα και έμπειρα πρόσωπα ως ειδικούς εκπροσώπους και συμμέτοχους για τη Μέση Ανατολή στα άτυπα ή ημιεπίσημα φόρουμ σε τεχνοκρατικό επίπεδο που συζητούν τη διένεξη αλλά και την περίπτωση ίδρυσης παλαιστινιακού κράτους. Τα πρόσωπα αυτά δεν μπορεί να είναι διπλωμάτες επί τιμή ή επιλογές εύνοιας από τους καθηγητές στα ινστιτούτα που έχουν άλλο ρόλο. Η σωστή αξιολόγηση και τοποθέτηση στη βάση της έμπρακτης εμπειρίας και σχέσεων στο εξωτερικό στις «ομάδες χάραξης πολιτικής» θα δώσει τις αναγκαίες πληροφορίες και οπτικές που θα χρειασθούν ο πρωθυπουργός και οι ηγεσίες των αρμόδιων υπουργείων για τη συνέχεια.
