Άλλη μια συζήτηση εξελίχθηκε χθες στο Κοινοβούλιο, με την κυβέρνηση να υποστηρίζει τα βήματα αναβάθμισης που εξελίσσονται στον χώρο της Υγείας με τον θεσμό του Προσωπικού Γιατρού και τη χαώδη και απορρυθμισμένη αντιπολίτευση να κάνει κριτική σε μηδενιστική βάση. Οι συζητήσεις αυτές για να αποκτήσουν ενδιαφέρον και να διαφύγουν ενός παντελώς άκαιρου προεκλογικού «καβγά» με «κλισέ» και ατάκες θα πρέπει να πατήσουν στη γη. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει και σε ανάλογες συζητήσεις, ειδικά εντός του Κοινοβουλίου, για τα επίπεδα ευημερίας των Ελλήνων και για το ύψος των εισοδημάτων που έχουν επιτευχθεί.
Αν παρακολουθήσουμε είτε τον πολιτικό διάλογο στο Κοινοβούλιο είτε πρωτοσέλιδα του αντιπολιτευόμενου Τύπου, από τα αριστερά και τα δεξιά, θα μείνουμε με την εντύπωση ότι η Ελλάδα δεν χρεοκόπησε πριν από περίπου μια δεκαετία, ενώ τα τελευταία χρόνια προσπαθεί να ορθοποδήσει και να βρει ρυθμό, εντός μάλιστα της Ευρωζώνης των πολύ ασφυκτικών προδιαγραφών, αλλά ότι υπάρχει κάποιος κρυφός πλούτος που δεν διανέμεται στους πολλούς.
Επειδή οι συνθήκες είναι κρίσιμες στον διεθνή και τον ευρωπαϊκό περίγυρο και τίποτα δεν δείχνει εξαιρετικά σταθερό και προβλέψιμο, ίσως ήρθε η στιγμή και η συγκυρία οι διάλογοι εκτός ατζέντας ρεαλισμού στο Κοινοβούλιο να περιορισθούν. Η Ελλάδα έχει να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρές προκλήσεις, που δεν θα προέλθουν από το εσωτερικό της περιβάλλον αλλά από τα διεθνή δεδομένα, για τον λόγο αυτό χρειάζεται το πολιτικό σύστημα της χώρας να υπερβεί τη μικροπολιτική και τους παραταξιακούς διαλόγους -αφού άλλωστε δεν υπάρχουν πέραν της κεντροδεξιάς συγκροτημένες παρατάξεις- και να προκύψει σοβαρή και συνθετική ανταλλαγή απόψεων, εκτιμήσεων και προσεγγίσεων για τα μεγάλα και όχι για τα μικρά.
Τα μεγάλα ζητήματα της γεωπολιτικής και της διεθνούς αλληλεπίδρασης θα καθορίσουν τις εμπλοκές στην καθημερινότητα του μέσου νοικοκυριού και επιχείρησης και όχι οι τάχα «φωτισμένες» διακηρύξεις καλύτερης διανομής πλούτου, από αυτόν που δεν υπάρχει.
