Για να καταλάβουμε λίγο καλύτερα το επιχειρηματικό μοντέλο με βάση το οποίο λειτουργεί η οικονομία, αντιγράφω από τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ ότι σε αυτή τη χώρα όσοι δεν είμαστε υπάλληλοι, συνταξιούχοι, άεργοι ή εισοδηματίες, είμαστε επιχειρηματίες. «Οι 6 στις 10 επιχειρήσεις στην Ελλάδα δεν έχουν κανέναν εργαζόμενο, εκτός από τον ιδιοκτήτη τους»! Μιλάμε για 564.941 ατομικές επιχειρήσεις σε σύνολο 917.441 ενεργών επιχειρήσεων που κατέγραψε η ΕΛΣΤΑΤ στη δημογραφική έρευνα για το 2022, με την οποία απεικονίζει τον επιχειρηματικό χάρτη της χώρας. Αν στις επιχειρήσεις με κανέναν εργαζόμενο προστεθούν και αυτές που απασχολούν από έναν έως τέσσερις εργαζόμενους, το σύνολό τους εκτοξεύεται στις 823.151, οι οποίες αντιστοιχούν στο 90% των ενεργών επιχειρήσεων σε όλη τη χώρα. Με άλλα λόγια, οι 9 στις 10 επιχειρήσεις στη χώρα μας απασχολούν έως τέσσερις εργαζόμενους. Στον αντίποδα, μόνο 46.360 επιχειρήσεις απασχολούν περισσότερους από 10 εργαζόμενους…
Δεν θέλω να σας απογοητεύσω με το Χρηματιστήριο της Αθήνας που είχε τον χειρότερο μήνα της χρονιάς. Να σας… γοητεύσω θέλω. Μετοχές εννοείται ότι δεν εμπορεύομαι επαγγελματικά, αλλά το ταμπλό έχω μάθει να το «μυρίζομαι» ερασιτεχνικά. Για αυτό και όσο πιο πολύ πλησιάζει ο Γενικός Δείκτης τη ζώνη των 1.260-1.360 μονάδων, να έχετε τα «φυσεκλίκια» έτοιμα. Θα πέσει πιστολίδι, που λέγανε παλιά. Είναι εμφανής η προσπάθεια των ισχυρών χαρτοφυλακίων (χθες έκλειναν βιβλία αρκετοί ξένοι) να πιέσουν σταδιακά τις αποτιμήσεις πιο χαμηλά για να διευρύνουν το περιθώριο των θετικών αποδόσεων στο μέλλον. Σας έχω ξαναπεί από εδώ ότι ο Γενικός Δείκτης είναι για πολύ ψηλότερα από τα τρέχοντα επίπεδα. Μόνος του δεν θα ανέβει, αν δεν έχει τη βοήθεια συγκεκριμένων μετοχών. Αναζητήστε λοιπόν τώρα και τις επόμενες εβδομάδες τις εταιρείες με χαμηλές αποτιμήσεις και υψηλά περιθώρια αύξησης οικονομικών επιδόσεων, τους μετόχους και τα διοικητικά συμβούλια με οράματα και σχέδιο ανάπτυξης και θα είστε σε θέση να γίνετε πιο πλούσιοι την επόμενη μέρα. Έχω κατά νου καμιά δεκαριά. Λεφτά δεν έχω να τις αγοράσω…
Άκουγα τον υπουργό επί της Ενέργειας, αναμφισβήτητο υπερασπιστή της ευρωπαϊκής συνοχής και φιλελεύθερο πολιτικό με διαπιστευτήρια, Θ. Σκυλακάκη, να λέει χθες στο συνέδριο του 6ου Renewable & Storage Forum ότι «δεν μπορεί ο μέσος καταναλωτής, που είναι μισθωτός με εισόδημα 1.300 ευρώ τον μήνα, να πληρώνει επιδοτήσεις στους παραγωγούς πράσινης ενέργειας και δεν είναι κοινωνικά δίκαιο να συμψηφίζει ένας παραγωγός ενέργειας σε ώρες που η τιμή της είναι μηδέν με ενέργεια που κοστίζει 250 ευρώ ανά μεγαβατώρα». Περιέγραψε σε δύο κουβέντες τη στρέβλωση που επικρατεί στο ευρωπαϊκό Χρηματιστήριο Ενέργειας, όπου ο καταναλωτής στο τέλος της ημέρας δέχεται το ηλεκτροσόκ!
Αλλά προτάσεις για λύσεις δεν άκουσα, πέραν αυτής που υποβάλαμε στην Κομισιόν και την πήραμε α λα μπρατσέτα, φεύγοντας προ μηνός. Και δεν μιλώ για τα πασοκο-συριζαϊκο-ακροδεξιά παράλογα του τύπου… να φύγουμε από το Χρηματιστήριο Ενέργειας, την Ευρωζώνη, την Ευρώπη, τον πλανήτη Γη γενικώς και να φτιάξουμε τη δική μας «ένωση» από τη Μακεδονία έως την Κρήτη…
Επειδή πολλά και ενδιαφέροντα ειπώθηκαν στο ενεργειακό συνέδριο του Energypress, κατάλαβα και συγκράτησα ότι: α) Αν δεν γίνουν τεράστιες επενδύσεις σε διεθνείς διασυνδέσεις δικτύων ώστε να πουλάμε την περίσσια ενέργεια των ΑΠΕ, θα κλαίνε με μαύρο δάκρυ οι επιχειρηματίες για τις επιλογές τους και εμείς τα λεφτά μας, β) υπάρχουν όρια και στο πόση πράσινη ενέργεια μπορούμε να παράγουμε στη χώρα, πόση να καταναλώνουμε και πόση να βάζουμε στην άκρη και γ) οι «μπαταρίες αποθήκευσης» και οι επενδύσεις στην αντλησιοταμίευση είναι πολύτιμες και δεν φτάνουν ούτε για «κούκου» με την παραγωγή ΑΠΕ που θα έχουμε σε λίγο. Γενικώς έχω μια αίσθηση πως κάτι προσπαθούν να μας πουν οι αρμόδιοι. Όπως ο γενικός γραμματέας Ενέργειας, Αριστοτέλης Αϊβαλιώτης, ο οποίος -πολιτικός δεν είναι ο άνθρωπος- προειδοποίησε ότι έχουμε μπει σε χαοτικό περιβάλλον και πάμε βλέποντας και κάνοντας, αλλά ας έχουν και οι επενδυτές τον νου τους μη μας πάρουν με τις μαγκούρες, επειδή σχέδιο δεν υπάρχει… Τι κάνω λάθος;
Ο… ντετέκτιβ
