Νόμοι και διαδικασίες που σε άλλες δυτικές χώρες λειτουργούν θαυμάσια και παράγουν πολύ σημαντικά αποτελέσματα υπέρ του δημοσίου συμφέροντος στη χώρα μας όταν εισάγονται και υιοθετούνται αποτυγχάνουν και οδηγούν σε θεσμικά βατερλό. Για παράδειγμα, το νομικό καθεστώς των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος, που στις ΗΠΑ οδήγησε ακόμη και στην αποψίλωση της μαφίας ή άλλων ισχυρών ομάδων διαφθοράς, στην Ελλάδα απέτυχε παταγωδώς.
Αυτό έγινε φανερό όχι χθες αλλά τα προηγούμενα χρόνια με την περιώνυμη υπόθεση Novartis. Χθες απλώς εκτυλίχθηκε η τελευταία πράξη του δράματος. Βάσει νομοθετικής πρωτοβουλίας που είχε προηγηθεί με τροποποίηση του άρθρου 218 για το καθεστώς προστασίας μαρτύρων, με απόφαση της Οικονομικής Εισαγγελίας επετράπη ο αποχαρακτηρισμός των προστατευόμενων μαρτύρων. Έτσι, οι «Αικατερίνη Κελέση» και «Μάξιμος Σαράφης» απέκτησαν ταυτότητα, χωρίς αυτό να αποτελεί έκπληξη, αφού ο τρίτος των μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος Ν. Μανιαδάκης από το 2019 είχε καταθέσει τα ονόματά τους σε προανακριτική επιτροπή της Βουλής. Πρόκειται για τους Φ. Δεστεμπασίδη και Μαρία Μαραγγέλη.
Οι δηλώσεις των πολιτικών που μαζί με τον μετέπειτα κεντρικό τραπεζίτη είχαν κατηγορηθεί για διαφθορά από τη Novartis (Σαμαράς, Στουρνάρας, Γεωργιάδης, Λοβέρδος και άλλοι οκτώ) είναι απολύτως δικαιολογημένες και αναμενόμενες. Όμως μια διαδικασία που και στην περίπτωση Novartis στις ΗΠΑ είχε πολύ θετικά αποτελέσματα και μεγάλες αποζημιώσεις υπέρ του Δημοσίου, με έρευνα επικεντρωμένη στους γιατρούς και χωρίς αναφορές σε πολιτικούς, στη χώρα μας «εργαλειοποιήθηκε σε βάρος πολιτικών αντιπάλων», όπως χαρακτηριστικά είπε ο κ. Γεωργιάδης.
Ταυτόχρονα όμως, με τη νομοθετική τροπολογία αρχικά και την εύλογη απόφαση χθες της Οικονομικής Δικαιοσύνης, μια πολύ σημαντική διαδικασία για την ανάσχεση της σοβαρής διαφθοράς δεν έχει επόμενη μέρα. Η Ελλάδα, αν και αντιμετωπίζεται ως μια χώρα της Ευρώπης με ιδιότυπη δομική διαφθορά, συνεχίζει να αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση στην καταστροφή «εργαλείων» αποδεδειγμένης αποτελεσματικότητας στην ανάσχεσή της.
