Το Βραβείο Νόμπελ Χημείας που πήρε ο Ελληνοκύπριος Ντέμης Χασάμπης μαζί με τον Αμερικανό συνάδελφο του, Τζον Τζάμπερ, πέραν των αισθημάτων υπερηφάνειας που δημιουργεί, έρχεται να θυμίσει τις δυνατότητες που θα είχε η χώρα μας, αν ήταν πιο ανοιχτή στην αξιοποίηση ακόμη και ως συμβούλων ομογενών του εξωτερικού. Για παράδειγμα οι εμπειρίες και το ταλέντο του κ. Χασάμπη στους τομείς της τεχνητής νοημοσύνης αλλά και της χημείας θα μπορούσε να συμβάλει σε προσανατολισμό δράσεων στην Ελλάδα.
Ο βραβευμένος με Νόμπελ πλέον επιστήμονας δεν είναι ο μοναδικός στον κόσμο, αφού τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη υπάρχουν πολλοί σοβαροί ομογενείς στην επιστήμη τους, με διεθνή εμπειρία και λειτουργία, που κρατάνε αποστάσεις ασφαλείας από τη μητέρα-πατρίδα, όπου οι «παρέες», τα συστήματα και τα «κλειστά συμφέροντα» στα πανεπιστήμια, την πολιτική, τις δομές του κράτους, ακόμη και τις επιχειρήσεις των τεχνολογιών δεσπόζουν. Μη επιτρέποντας παρεκκλίσεις και διευρύνσεις σε πρόσωπα και ιδέες. Αν θέλει η Ελλάδα να διαφύγει από την «κακή μοίρα» της και να παρακολουθήσει το μέλλον στο παρόν, η έννοια του κοσμοπολιτισμού στον οποίο ομνύουν πολλοί και σπουδαίοι στην Ελλάδα θα πρέπει να πάψει να είναι «αδειανό πουκάμισο». Οι καιροί και οι προκλήσεις προϋποθέτουν αλλαγή προτύπου.
Η δεσπόζουσα «μετριοκρατία» στη χώρα μας με τα σπουδαία βιογραφικά και τις συμβατικές ικανότητες θα πρέπει να ηττηθεί από μια νέα νοοτροπία. Η Ελλάδα στην παρούσα φάση έχει αποκτήσει, και δικαίως, φιλοδοξίες για το μέλλον της, ενώ σπάζοντας τα στεγανά γίνεται δεκτική και στα ξένα πανεπιστήμια. Για να έχουν περιεχόμενο οι εθνικές φιλοδοξίες, οι έννοιες της παιδείας και της έρευνας, πέραν των άλλων θα πρέπει να αποκτήσουν πρακτικό αποτέλεσμα στην επιχειρηματικότητα και την καθημερινή ζωή. Το μέλλον θα κριθεί στις λεπτομέρειες και στη συνάντηση ανθρώπων και ιδεών…
