Δεν είναι πάντα προοδευτικές οι αλλαγές που γίνονται. Πράγμα που σημαίνει ότι στο παρελθόν τα πράγματα μπορεί να λειτουργούσαν καλύτερα. Η Μεταπολίτευση θεώρησε ότι έπρεπε να γίνει σε κάποια ζητήματα ένα βήμα μπροστά και με την πάροδο του χρόνου αποδείχτηκε ότι τα παλιά συστήματα ήταν πιο αποτελεσματικά. Θα αναφέρω ένα άσχετο, με αυτά που συμβαίνουν, παράδειγμα. Καταργήθηκε η Χωροφυλακή και χάθηκε η πληροφόρηση στην περιφέρεια, που είναι ένα τόσο σημαντικό στοιχείο για την αποτελεσματική καταπολέμηση ή και πρόληψη της εγκληματικότητας. Η ενοποίηση που ακολούθησε δεν φαίνεται να βελτίωσε τα πράγματα σε αποτελεσματικότητα. Και αν αυτό θεωρηθεί από ορισμένους ένα ακραίο παράδειγμα, ας πάμε σε κάτι τωρινό. Στις φυσικές καταστροφές, οι οποίες αναγκάζουν σε επιστροφή στο παρελθόν!
Λοιπόν, αποφασίστηκε να αναμειγνύονται και πάλι τα στρατά στην αντιμετώπιση των συνεπειών από τα φυσικά φαινόμενα. Και όμως, στο παρελθόν αυτό γινόταν από τις ίδιες τις Ένοπλες Δυνάμεις, οι οποίες κάθε εποχή ήσαν σε ετοιμότητα για να παρέμβουν. Χωρίς κάποια πολιτική εντολή. Με δική τους πρωτοβουλία! Φίλος μου διηγούνταν ότι, όταν υπηρετούσε στο Χαϊδάρι, η μονάδα του ήταν από μόνη της σε επιφυλακή στην αρχή κάθε χειμώνα για πλημμύρες και το καλοκαίρι για το ενδεχόμενο πυρκαγιών. Ο ίδιος μού είχε διηγηθεί, καθώς η συζήτηση αφορούσε το επίκαιρο ζήτημα των πλημμυρών στη Θεσσαλία, ότι η μητέρα του, που ως διοικητική υπάλληλος υπηρετούσε στο Πεντάγωνο, του είχε πει πως ήταν αυτονόητη η επιφυλακή του Στρατού στις ύποπτες για καιρικά φαινόμενα περιόδους.
Τώρα, ξαναγυρίζουμε στα παλιά, καθώς έπρεπε να περάσουν μερικά χρόνια για να μην ξεχνάμε ότι ο Στρατός με τη μεθοδικότητα, την αυτοθυσία και την πειθαρχία που τον διακρίνει είναι ο καταλληλότερος φορέας για να γίνει η πολιτική προστασία αποτελεσματική.
Υπάρχουν και άλλα που ίσως θα έπρεπε να μας γυρίσουν στο παρελθόν. Επειδή λόγου χάρη γίνεται λόγος και για αναγκαίες αλλαγές στο κυβερνητικό σχήμα, προκειμένου να τοποθετηθούν ακόμη πιο κατάλληλοι για τη διεκπεραίωση δύσκολων καταστάσεων, αυτό που πρέπει να παρατηρηθεί είναι ότι πάλι στο παρελθόν η ικανή δημοσιοϋπαλληλία ήταν αυτή που συντελούσε στην αποτελεσματικότητα της κρατικής μηχανής. Διότι αυτή ξέρει καλύτερα από κάθε υπουργό ή υφυπουργό, επειδή το ζει το αντικείμενό της. Είναι η δουλειά της. Τρανό παράδειγμα η χρησιμοποίηση της δημοσιοϋπαλληλίας από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος επέλεξε έναν διευθυντή από το υπουργείο Συντονισμού, τον Καραγιώργη και τον έκανε υπουργό για να προετοιμάσει τη χώρα, από τεχνικής πλευράς, για την είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και ο πρώην δημόσιος υπάλληλος τα κατάφερε περίφημα και σε αυτόν οφείλουμε, εκτός των πολιτικών χειρισμών του Καραμανλή, το ότι είμαστε μέλος της ΕΕ.
