Για την επέτειο των 50 χρόνων από την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, στις 3 Σεπτεμβρίου 1974, μαζεύτηκε στο Ζάππειο το όλον ΠΑΣΟΚ. Οι πρώην πρωθυπουργοί, αυτοί που βρίσκονται εν ζωή, πρώην υπουργοί, στελέχη, φίλοι από τα παλιά, φυσικά εκτός του εν ενεργεία προέδρου Ν. Ανδρουλάκη όλοι οι υποψήφιοι για την ηγεσία στην εσωκομματική διαδικασία που τους τελευταίους μήνες βρίσκεται σε εξέλιξη. Εξαιτίας της συγκυρίας, της κατάστασης πλήρους απορρύθμισης στον ΣΥΡΙΖΑ, το κλίμα το βράδυ της Τρίτης ήταν συνεκτικό και απέπνεε αισιοδοξία. Σημειωτέον ότι η όλη εσωκομματική διαδικασία για την επιλογή ηγεσίας παρά τις πολλαπλές υποψηφιότητες διατηρεί την αξιοπρέπεια, τον αλληλοσεβασμό και την πολιτική κοσμιότητα που απαιτείται για ένα συγκροτημένο, δημοκρατικό ιστορικό κόμμα σε τέτοιες συγκυρίες.
Όσο όμως και αν ο πρώην πρωθυπουργός κ. Σημίτης μίλησε για «παράθυρα ευκαιρίας» για ολική επαναφορά στον κυβερνητισμό του άλλοτε δεσπόζοντος Κινήματος, στην περίπτωση που οι εκπρόσωποι των «φυλών του ΠΑΣΟΚ» κοίταζαν έξω από το επιβλητικό κτίριο του Ζαππείου θα έβλεπαν ότι είναι μόνοι τους. Μπορεί μεγάλο μέρος των μίντια – διευθυντές, αρθρογράφοι, στελέχη σε κάποιον βαθμό να νιώθουν «σεληνιασμένοι» από τις αναμνήσεις και τη νοσταλγία τους για την εποχή ΠΑΣΟΚ που έχουν ζήσει και έχουν βιώσει, αλλά η εποχή ΠΑΣΟΚ έχει τελειώσει για τον πολύ κόσμο.
Και οι τρεις εποχές του, αυτή του Α. Παπανδρέου, η δεύτερη του Κ. Σημίτη και η τρίτη του Γ. Παπανδρέου, γράφουν έναν κύκλο από την Ελλάδα των μεγάλων συνθημάτων και οραμάτων στην επιχείρηση ενός στρεβλού εκσυγχρονισμού μέσω της γιγάντωσης της διαπλοκής και τελικά τη μοιραία χρεοκοπία της χώρας, που οι περισσότεροι Έλληνες και Ελληνίδες θέλουν να αφήσουν πίσω τους. Στην αχλή του χρόνου και την ομίχλη της ψευδαίσθησης που πληρώθηκε ακριβά.
Ας το θυμούνται αυτό εκεί στη Χαριλάου Τρικούπη…
