Τα φώτα της γιορτής στο Παρίσι έσβησαν χθες αργά το βράδυ. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες μετακομίζουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και το φιλόξενο Λος Άντζελες, όχι για πρώτη φορά, θα τους φιλοξενήσει σε τέσσερα χρόνια. Οι Γάλλοι έχασαν την ευκαιρία να στείλουν ένα μήνυμα στην ανθρωπότητα ανάλογο του πολιτισμού τους. Της αξίας της κουλτούρας τους στο «μπουκέτο» των αυτοκρατοριών, αρχαίων και νέων, των ευρωπαϊκών μητροπόλεων. Έχασαν την ευκαιρία να απευθυνθούν στο αύριο και επέμειναν, τόσο στην τελετή έναρξης όσο και στην τελετή λήξης, στην παρακμή της κουλτούρας της ακύρωσης. Τη woke. Μια κουλτούρα που με τις ακρότητες και τις εμμονές της διχάζει τη Δύση, πολώνει τις κοινωνίες, απαξιοί τη βάση των αξιών ενός κόσμου που φάνταζε δεσπόζων στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου πριν από περίπου 30 χρόνια.
Οι Γάλλοι, ή τουλάχιστον η ηγεσία τους, θέλησε σε μια ατμόσφαιρα βαριετέ ή τσίρκου να νομιμοποιήσει κάτι φανερά μη αποδεκτό στις πλειοψηφίες. Το Παρίσι επέδειξε μέσα από τη γαλλική σύγχυση και την υπερβολή τις σκιές του, την υγρασία των μεγαλόπρεπων κτιρίων του, τη δυσοσμία του Σηκουάνα και όχι το φως. Βέβαια σε αθλητικό επίπεδο, αλλά και στη διάχυτη ατμόσφαιρα των συναντήσεων στο αγωνιστικό μέρος η πραγματικότητα δεν ακολούθησε την αβελτηρία της Γάλλων διοργανωτών. ΟΙ Αγώνες, με έμφαση αυτή τη φορά και στα ομαδικά αγωνίσματα και όχι μόνον στα ατομικά, που είναι το σύνηθες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, είχαν άλλα μηνύματα. Είχαν πέραν της επίμονης προσπάθειας των ατόμων, της πειθαρχίας του αθλητή, την επίδειξη σημαίας από τα έθνη, του πάθους της πατρίδας από τους λαούς, την περηφάνια της ταυτοτικής κοινότητας από τις ομάδες που συναντιούνται με τις άλλες, όχι για να πολεμήσουν αλλά για να συναγωνιστούν. Οι Γάλλοι έχασαν το νόημα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι, όχι…
