Ας μη παρερμηνεύουμε ορισμένες συμπεριφορές καλής θέλησης της Τουρκίας. Ο αναθεωρητισμός ως πολιτική της είναι αποτέλεσμα πολλών ετών ιστορικού στοχασμού των ηγεσιών μιας χώρας που υπήρξε αυτοκρατορία. Επί Κεμάλ τα σχολικά βιβλία ανέφεραν πρωτοφανείς ανακρίβειες για τη συμβολή της Τουρκίας στον παγκόσμιο πολιτισμό. Όπως λ.χ. ότι την πυξίδα και την πυρίτιδα τις είχαν εφεύρει… Τούρκοι!
Η Τουρκία έχει υπογράψει με την Ελλάδα ένα σύμφωνο που, υποτίθεται ότι χωρίς να δεσμεύει από νομικής πλευράς τις δύο χώρες το περιεχόμενό του, εν τούτοις αποβλέπει στη διατήρηση μιας κάποιας ηρεμίας στις σχέσεις των δύο χωρών. Αυτό βεβαίως δεν αποτρέπει την Τουρκία από μία συμπεριφορά με συγκεκριμένη σημειολογία ώστε να μην ξεχνιέται η ελληνική πλευρά. Λ.χ. ο Ερντογάν έκανε επίσημο μνημόσυνο για τον θάνατο του ηγέτη της Χαμάς μέσα στην Αγία Σοφία. Με αυτόν τον τρόπο θέλει να δείξει στην άλλη πλευρά του Αιγαίου ότι, παρά τις διεθνείς αναφορές περί μνημείου της παγκόσμιας κληρονομιάς και ιδιαιτέρου συμβόλου, από θρησκευτικής και ιστορικής πλευράς για τον Ελληνισμό, η Τουρκία θεωρεί την Αγία Σοφία τζαμί! Και ότι ως τέτοια κατά καιρούς τη χρησιμοποιεί και θα τη χρησιμοποιεί, έτσι ώστε να στέλνει ιδιαίτερο μήνυμα προς την Ελλάδα.
Τέτοια γεγονότα, που μεταφέρουν ιδιαίτερα μηνύματα προς τους αποδέκτες τους, αποτελούν την επιβεβαίωση της ανάγκης για διαρκή εγρήγορση και ετοιμότητα της Ελλάδας. Και υπόμνηση ότι δεν πρέπει να παίρνει αψήφιστα τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας. Με άλλα λόγια, πρέπει να γίνει συνείδηση ότι, ανεξάρτητα από τις φιλικές συνήθως διαθέσεις του τουρκικού λαού προς τον ελληνικό, σε ανάμνηση της κοινής διαβίωσής τους στο παρελθόν, η πολιτική της Τουρκίας είναι μία και δεν πρόκειται να αλλάξει. Και ως γνωστόν, πολιτική δεν ασκούν οι λαοί.
