Στην ομιλία του στη Βουλή, με αφορμή τα πενήντα χρόνια της Μεταπολίτευσης, ο πρωθυπουργός βάζοντας ψηλά τον πήχυ της κυβερνητικής απόδοσης υποσχέθηκε ότι το 2027, όταν θα γίνουν οι επόμενες εκλογές, η Ελλάδα θα είναι καλύτερη. Παραβλέποντας το μήνυμα που εμμέσως ήθελε να περάσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ως προς τον χρόνο των εκλογών, ώστε να σταματήσει και η σχετική πολιτική παραφιλολογία που αναπτύσσεται τις τελευταίες εβδομάδες, ουσιαστικώς δεσμεύτηκε για τη διόρθωση όλων των σημερινών ημαρτημένων στη λειτουργία του κράτους. Μία λειτουργία, η αποδοτικότητα της οποίας είναι, δικαιολογημένα, απαίτηση της ελληνικής κοινωνίας.
Αν λάβουμε υπόψη τα κυβερνητικά πεπραγμένα από το 2019 μέχρι σήμερα και πάντοτε συγκριτικά με τα χρόνια της κρίσης, αλλά, κυρίως, με την άθλια διακυβέρνηση της για πρώτη φορά Αριστεράς, ασφαλώς αυτά τα πεπραγμένα είναι, κατ’ αρχάς, ένα εχέγγυο για το ότι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του μπορούν να επιτύχουν ό,τι υπόσχονται προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας.
Από την άλλη πλευρά, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι το κράτος δεν συνιστά μία άυλη έννοια, αλλά συντίθεται από ένα ανθρώπινο δυναμικό όλων των βαθμίδων, η συμμετοχή του οποίου σε κάθε μέτρο μεταρρύθμισης στη λειτουργία του κράτους είναι θεμελιώδης. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι μεταρρυθμίσεις λ.χ. στη Δικαιοσύνη για την καλύτερη και την ταχύτερη απονομή της ή αναβάθμιση του σημερινού δημόσιου συστήματος Υγείας προϋποθέτουν την αναβάθμιση και της απόδοσης των λειτουργών της Δικαιοσύνης και όλων των παραγόντων του ευρύτερου συστήματος Υγείας, συμπεριλαμβανομένων και των απασχολουμένων στον ιδιωτικό τομέα, αναλόγως των σχετικών προτάσεων από την πολιτεία για τη συμμετοχή τους στο εγχείρημα της αναβάθμισης αυτής.
Τούτων δοθέντων προκύπτει ότι το «ταγκό» των μεταρρυθμίσεων που έχει τη βούληση να προωθήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης χορεύεται με δύο. Που σημαίνει ότι και το ανθρώπινο δυναμικό της κρατικής μηχανής πρέπει να έχει ενεργό συμμετοχή στην προσπάθεια αυτή.
