Είναι πλέον περισσότερο από σαφή δύο πράγματα. Πρώτον ότι η αποκαλούμενη οπαδική βία, που παραπέμπει σε φανατισμό στον αθλητικό χώρο, είναι ο φερετζές εγκληματικών οργανώσεων και πεδίο δράσης στοιχείων του υποκόσμου. Δεύτερον ότι η πολιτεία έχει αποτύχει παταγωδώς να αντιμετωπίσει το θλιβερό αυτό φαινόμενο.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τη δολοφονία, με ναυτική φωτοβολίδα, του άτυχου αστυνομικού και υποτίθεται ότι η κυβέρνηση θα έπαιρνε άμεσα μέτρα ώστε να μη ξανασυμβούν τέτοια αιματηρά περιστατικά. Όμως συνέβησαν, όσα συνέβησαν, έξω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού, όχι απλώς με συμπλοκές μεταξύ αυτοαποκαλούμενων φιλάθλων αλλά και με τη χρήση όπλων. Μπορεί και στην περίπτωση της ναυτικής φωτοβολίδας και τώρα να έγιναν συλλήψεις, όμως αυτή η αυτονόητη ενέργεια από τα όργανα της τάξης σε βάρος των εγκληματούντων ούτε αποτρέπει την επανάληψη τέτοιων φαινομένων ούτε εκφοβίζει τα μέλη κανονικών συμμοριών.
Η πολιτεία εκτός από την εφαρμογή πιο αποτελεσματικών μέτρων οφείλει να αναζητεί κυρίως τους ηθικούς αυτουργούς που βρίσκονται μέσα στα αθλητικά σωματεία. Η συνεργασία με τους ιδιοκτήτες των ΠΑΕ είναι εκ των ων ουκ άνευ, καθώς εκτός των άλλων θα αποκαλυφθεί από τη συνεργασία αυτή και το αν και ποιοι ευθύνονται για ενδεχόμενη υποδαύλιση της οπαδικής βίας ή της ανοχής της. Διότι, ας μην ξεχνάμε ότι η συχνότητα πλέον τέτοιων θλιβερών φαινομένων βίας συνιστά στην ουσία άσκηση ετοιμότητας των εγκληματικών οργανώσεων που έχουν εισχωρήσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Η κυβέρνηση οφείλει να προβληματιστεί, γιατί ενδεχόμενη αδυναμία της να αντιμετωπίσει την επαναλαμβανόμενη αυτή κατάσταση της ασυδοσίας των οπαδικών συμμοριών μπορεί να της στοιχίσει. Το ζήτημα άπτεται της έννοιας της ασφάλειας, που είναι πλέον ψηλά στις προτεραιότητες της κοινωνίας, όπως δείχνουν όλες οι έρευνες της κοινής γνώμης. Ας μην προσθέσει η κυβέρνηση άλλον έναν πονοκέφαλο σε αυτόν της ακρίβειας.
