Η εσωστρέφεια στο ΠΑΣΟΚ οδηγεί τελικώς στη διαδικασία αλλαγής ηγεσίας. Να συμφωνήσει κανείς, εφόσον διαπιστώνεται ότι ο σημερινός πρόεδρος του κόμματος δεν τραβάει ούτε έχει επιτύχει το κόμμα τους εκλογικούς στόχους που ο αρχηγός είχε θέσει.
Η διαδικασία πάντως αυτή μπορεί να αποβεί αδιέξοδη, τουλάχιστον με τους σημερινούς διεκδικητές της εξουσίας. Κι αυτό διότι είναι πράγματι εντυπωσιακά τα αρνητικά στοιχεία που αφορούν τους σημερινούς υποψήφιους για την αρχηγία όσον αφορά τους ουσιαστικούς στόχους που θα πρέπει ο καθένας να επιδιώξει. Πράγματι, σε πρόσφατη δημοσκόπηση για τις εσωκομματικές εκλογές στο ΠΑΣΟΚ (έρευνα της GPO) και σε επτά (!) ερωτήσεις ουσίας που αφορούν την προοπτική που έκαστος των υποψηφίων μπορεί να δώσει στο ΠΑΣΟΚ υπερτερεί ο ΚΑΝΕΝΑΣ.
Κατ’ αρχάς είναι συντριπτικό το ποσοστό -πάνω από 60%- όσων πιστεύουν ότι δεν μπορεί να ξαναγίνει μεγάλο κόμμα το ΠΑΣΟΚ. Από κει και πέρα «Κανένας» εκ των σημερινών υποψηφίων (α) καταλαβαίνει καλύτερα τα προβλήματα των πολιτών (β) μπορεί να κερδίσει τον Κυριάκο Μητσοτάκη (γ) μπορεί να δώσει κυβερνητική προοπτική (δ) μπορεί να ενώσει την Κεντροαριστερά (ε) διαθέτει ηγετικά χαρακτηριστικά (στ) είναι αποτελεσματικός!
Αν ληφθεί επομένως η λαϊκή εκτίμηση για την αδυναμία των υποψηφίων αυτών να ικανοποιήσουν τους συγκεκριμένους στόχους που προαναφέρθηκαν, παρέλκει τελικώς το ποιος θα εκλεγεί αρχηγός. Διαφορετικά βεβαίως μπορεί να εξελιχθούν τα πράγματα έτσι και εμφανιστεί να διεκδικήσει την αρχηγία κάποια άλλη προσωπικότητα πιο αποδεκτή από τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, και βεβαίως από την κοινωνία, τμήμα της οποίας θα θέλει να διεκδικήσει και πάλι το κίνημα σε νέες εκλογές. Και το κυριότερο: Οι προτάσεις και θέσεις του νέου αρχηγού θα πρέπει -έστω και αν αυτό είναι δύσκολο- να ακυρώνουν στη μνήμη τη ζημιά που πιστεύει ο κόσμος ότι έκαναν, διαχρονικά, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
