Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν ακούν τη λέξη «αποκεφαλισμός» πιθανότατα σκέφτονται γεγονότα πολύ μακριά στον χρόνο και τον χώρο, όπως η εκτέλεση στην γκιλοτίνα της Μαρίας Αντουανέτας το 1793 κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Όπως σημειώνει όμως άρθρο του Will Grant για το BBC, όχι μόνο δεν αποτελούν μία συνήθεια του παρελθόντος, αλλά αντιθέτως σε κάποια σημεία του πλανήτη αποτελούν μία όλο και πιο συνήθη πρακτική. «Αυτός ο μήνας (Μάιος 2012) ήταν ίσως ο χειρότερος από πλευράς αποκεφαλισμών. Κατά τις τελευταίες 10 ημέρες μόνο, ανακαλύφθηκε ο πρωτοφανής αριθμός των 81 αποκεφαλισμένων σωμάτων στο Μεξικό».
Στην Αγγλία μέχρι και τον 13ο αιώνα ο αποκεφαλισμός θεωρούνταν ευγενής θάνατος, καθώς οι εκτελεσθέντες «γνώριζαν ότι θα μπορούσαν να πουν τουλάχιστον μια αποχαιρετιστήρια ομιλία πριν από την αναχώρηση από τη ζωή με αυτόν τον σχετικά γρήγορο και ανώδυνο τρόπο», σημειώνει ο Nigel Cawthorne στο βιβλίο του «Δημόσιες εκτελέσεις», για να συμπληρώσει πως «ο απαγχονισμός ήταν για τις κατώτερες τάξεις».
Σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής ο αποκεφαλισμός παραμένει μία από τις επιτρεπόμενες μεθόδους εκτέλεσης των παραβατών του νόμου. Λίγα πράγματα προκαλούν μεγαλύτερη εντύπωση στο κοινό από τη θέα ενός κομμένου κεφαλιού και αυτό το σοκ χρησιμοποιείται ακόμα για να προκαλέσει τον φόβο των εχθρών και να εξασφαλίσει την υπακοή. Στον δε πόλεμο του Ιράκ είδαμε, ακριβώς όπως μερικές εκατοντάδες χρόνια πριν, κομμένα κεφάλια ανθρώπων να τοποθετούνται συχνά επάνω σε μνημεία, γέφυρες και στις εισόδους των πόλεων ως προειδοποίηση ότι η ξένη παρουσία δεν θα γίνει ανεκτή. Η πρακτική του αποκεφαλισμού συνεχίζεται, μόνο που και εδώ το μήνυμα είναι πλήρως ανεστραμμένο: αντί για μια προειδοποίηση προς τους εγκληματίες και το κοινό από τις αρμόδιες Αρχές, οι αποκεφαλισμοί είναι μια προειδοποίηση προς τις Αρχές και το κοινό από τους εγκληματίες.
Ωστόσο υπάρχει μία πολύ ιδιαίτερη πτυχή του θέματος. Πρόκειται για τον αποκεφαλισμό ενός νέου άνδρα που καταδικάστηκε σε αυτό το μαρτύριο επειδή, όντας μουσουλμάνος, μεταστράφηκε στον Χριστιανισμό. Το γεγονός έγινε γνωστό στις 6 Ιουνίου, με την ανάρτηση στο YouTube ενός, πράγματι ανατριχιαστικού, βίντεο που δείχνει όλη τη διαδικασία του αποκεφαλισμού, την οποία ο δήμιος παράτεινε σαδιστικά. Το βίντεο έχει τίτλο «Muslim apostate to Christianity beheaded in Tunisia for leaving lslam Arab Spring». Αρχικά πολλά σχόλια από μουσουλμάνους έλεγαν ότι δεν πρόκειται για θρησκευτική εκτέλεση, αλλά τους διέψευδε η απαγγελία στίχων του Κορανίου που ακούγεται στο βίντεο. Επίσης, λέχθηκε ότι το γεγονός δεν συνέβη στην Τυνησία αλλά στο Ιράκ. Όπως ήταν φυσικό, το περιστατικό προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών από τη Δύση, που καυτηρίαζαν τις πρακτικές και το επίπεδο ανθρωπισμού του Ισλάμ. Όπως και να έχουν τα πράγματα όμως, ο νέος αυτός άνδρας -του οποίου το όνομα δεν έγινε γνωστό μέχρι τώρα- θεωρείται ένας ακόμη μάρτυρας και άγιος του Χριστού και οι χριστιανοί ήδη προσεύχονται σε αυτόν…
«Το Τάμα του Έθνους»
Η Διοικούσα Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος επικύρωσε, σε συνεδρία της 8ης Ιουνίου 2012 -έπειτα από 183 ολόκληρα χρόνια- την εφαρμογή του 8ου Ψηφίσματος της 4ης Εθνοσυνέλευσης της 29ης Ιουλίου 1829, ύστερα από συνεχείς παρακλήσεις του σωματείου «Φίλοι του Τάματος του Έθνους». Αυτό το τάμα προβλέπει την οικοδόμηση του Ναού του Σωτήρος Χριστού στην Αθήνα, που αποκαλείται ως «Τάμα του Έθνους» και το οποίο -όπως σημειώνει το σωματείο- λανθασμένα έχει προβληθεί ως ιδέα των συνταγματαρχών της δικτατορίας, ενώ αποτελεί υπόσχεση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη και των άλλων ηρώων της Επανάστασης. Σύμφωνα με το σκεπτικό της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, κάτι τέτοιο κρίνεται αναγκαίο με βάση τις πνευματικές ανάγκες του δοκιμαζόμενου ορθόδοξου ελληνικού λαού και οι οικονομικές συγκυρίες δεν θα πρέπει να σταθούν εμπόδιο στην εκπλήρωση του τάματος, με τον ίδιο τρόπο που ορθόδοξες εκκλησίες στην Αλβανία, τη Σερβία, τη Ρουμανία και τη Ρωσία «έχουν ανεγείρει υπό τη μορφή τάματος περικαλλείς καθεδρικούς ναούς εν μέσω δυσμενεστάτων προϋποθέσεων και όρων». Ως χρονικός ορίζοντας εκπλήρωσης αυτού του έργου τέθηκε τότε το έτος 2021 προκειμένου να συμπέσει με τη συμπλήρωση 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821. Το σωματείο δεν παρέλειψε να στηλιτεύσει την κατασπατάληση αμύθητων ποσών από την ελληνική πολιτεία για ευτελή έργα, για αυτό και δήλωσε ότι η ανέγερση του Ναού του Σωτήρος θα βασίζεται πλήρως σε εθελοντική εργασία και οικονομικές ενισχύσεις ιδιωτών, των οποίων τα ονόματα και η ακριβής συνεισφορά θα αναρτούνται στον ιστότοπο του σωματείου. Βέβαιο είναι ότι τρία χρόνια μετά τον χρονικό ορίζοντα εκπλήρωσης του τάματος η κατάσταση φαντάζει το ίδιο επικίνδυνη για τη χώρα μας.
