Στην απελπισία που βρίσκονται τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ζητούν μεταξύ άλλων να μιλήσει ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι μάλλον μία επιπόλαιη απαίτηση διότι, για να έχει μέλλον ο ΣΥΡΙΖΑ -αν έχει μία τέτοια πιθανότητα-, τον συμφέρει ως κόμμα να ξεχαστεί ο άλλοτε αρχηγός του! Διότι, ενώ σιγά σιγά τείνει να τον θεωρεί η κοινωνία μία κακή ανάμνηση σε όσα έκανε σε βάρος της, μία νέα παρουσία του θα αναβιώσει μνήμες κακές από τη διακυβέρνησή του. Άλλωστε, αν δεν ψυχανεμίζονταν στον ΣΥΡΙΖΑ την ανάγκη για ένα νέο πρόσωπο που θα έσβηνε από τις μνήμες το κυβερνητικό παρελθόν τους, δεν θα έβγαινε αρχηγός με τέτοια ευκολία ο Κασσελάκης. Το τι «φρούτο» προέκυψε είναι άλλη παράγραφος.
Αλλά και τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα τον συμφέρει η τακτική του «λάθε βιώσας». Διότι τι μπορεί να πει ένας πρώην αρχηγός τον οποίον συνέτριψε σε αλλεπάλληλες εκλογικές δοκιμασίες ο αντίπαλός του, καθώς η κοινή γνώμη τον τιμωρούσε για την πιο άθλια κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης; Κάθε του λέξη θα υπενθυμίζει, ακόμη και όταν δεν θα αναφέρεται στη διακυβέρνησή του, τη φορολογική επιδρομή επί δικαίων και αδίκων, τις υπέρ των είκοσι άμεσες και έμμεσες περικοπές των συντάξεων, τις δικαστικές σκευωρίες κατά των πολιτικών του αντιπάλων, την επαίσχυντη συμφωνία των Πρεσπών, που τα αποτελέσματά της τα βλέπουμε τελευταίως, την κατάργηση του κράτους δικαίου, τη διόγκωση επί των ημερών του των μεταναστευτικών ροών, τους χώρους φιλοξενίας-κολαστήρια και τόσα άλλα κυβερνητικά κατορθώματα της αριστερής διακυβέρνησης, που έθεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό περιθώριο. Και τον αποσχισθέντα πυρήνα του κυριολεκτικώς στα πολιτικά Τάρταρα.
Ο Τσίπρας εδώ και καιρό αποτελούσε βαρίδι για το κόμμα του. Αυτοί που θέλουν να τον «αναστήσουν» πολιτικά αγνοούν στοιχειώδεις κανόνες της πολιτικής. Άλλωστε, αν τους ήξεραν, δεν θα αποτύγχαναν τόσο παταγωδώς…
