Αξίζει να παρακολουθήσει κάποιος με πληρότητα αυτά που συμβαίνουν στα κόμματα της κεντροαριστερής αντιπολίτευσης, για να συνειδητοποιήσει τι σημαίνει αλλά και τι μπορεί να σηματοδοτήσει η επιλογή της πολιτικής αστάθειας. Από τη μια πλευρά το Πολιτικό Συμβούλιο στο ΠΑΣΟΚ, που εξελίχθηκε σε απολύτως δραματικούς τόνους με μαζική αμφισβήτηση της ηγεσίας Ανδρουλάκη, σε κλίμα απόλυτης εσωστρέφειας. Από την άλλη πλευρά οι διεργασίες, οι απολύσεις και το ορατό έλλειμμα συνοχής στον ΣΥΡΙΖΑ δείχνουν ότι για μήνες θα παραμείνει το κύριο στοιχείο της πολιτικής πραγματικότητας στην αξιωματική αντιπολίτευση. Τέλος για όσους εκτιμούν ή και προσδοκούν σε κάποιες διαδικασίες συσσωμάτωσης της Κεντροαριστεράς σε ένα σχήμα συνασπισμού από την εκδήλωση του ιδρύματος Τσίπρα, μέχρι τις έντονες διαφωνίες πρωτοκλασάτων παραγόντων του χώρου στο προσκήνιο και το παρασκήνιο, είναι εμφανές ότι καμία τέτοια δυναμική δεν αναπτύσσεται επί της ουσίας και όλα καταλήγουν να δείχνουν μη ρεαλιστικά σενάρια.
Πέραν της κατάστασης στην αντιπολίτευση, θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η πραγματικότητα στην Ευρώπη αλλά και σε σημαντικές κεντρικές χώρες, όπου η αστάθεια και η ρευστότητα δεσπόζουν με τους οικονομικούς δείκτες να καταρρέουν και τις απειλές και τα προβλήματα να συσσωρεύονται. Στο τοπίο αυτό η Ελλάδα έχει σταθερή και αξιόπιστη κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης έχει καταφέρει με τις επιλογές και τους χειρισμούς του να μετατρέψει την ευρωπαϊκή θεσμική κρίση σε ευκαιρία για τη χώρα μας. Επίσης ο πρωθυπουργός ήδη βρίσκεται παρών σε κρίσιμα υπουργεία, προκειμένου να συντονίσει συσκέψεις μετά τον ανασχηματισμό και να διορθώσει πολιτικές ώστε να υπάρξουν το συντομότερο πιο ενθαρρυντικά αποτελέσματα στις προβληματικές περιοχές του κυβερνητικού έργου. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον γίνεται φανερή η αξία της ψήφου των πολιτών στις εθνικές εκλογές στην Ελλάδα πέρυσι, ενώ λαμβάνονται υπόψη τα μηνύματα της αποχής στις πρόσφατες ευρωεκλογές. Ταυτόχρονα γίνεται εμφανές το τι σηματοδοτεί η πολιτική αστάθεια.
