Εξελίσσεται μια συζήτηση στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο της Κεντροδεξιάς από την ημέρα των ευρωπαϊκών εκλογών, που τελικά δεν έχει το εύρος που της αναγνωρίζεται. Ουσιαστικά μιλούν βουλευτές και παράγοντες του κόμματος αλλά και αναλυτές για μια σύγκρουση ανάμεσα στη δεξιά και την κεντρώα ατζέντα. Στη βάση αυτή αναφέρονται σε μεταρρυθμίσεις, όχι προφανώς αορίστως αλλά σε αυτές που ήδη έχουν προδιαγραφεί και περιέχονται στο πρόγραμμα του κόμματος και της κυβέρνησης για την τετραετία 2023-2027. Κάποιοι ειδικά που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώοι αναζητούν νομιμοποίηση ισχυριζόμενοι ότι τις μεταρρυθμίσεις αυτές τις αντιμάχονται οι παραδοσιακοί δεξιοί. Μα το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων αυτών το υπεστήριξε με την ψήφο του το 41% των Ελλήνων πολιτών στις εθνικές εκλογές πέρυσι.
Σημειωτέον ότι οι μεταρρυθμίσεις, εφόσον είναι επιτυχημένες, ορθολογικές και άρτιες, δεν εμπίπτουν σε κανέναν διαχωρισμό ανάμεσα στην κεντρώα ατζέντα ή τη δεξιά. Αφορούν τη λειτουργία του κράτους, την Υγεία, την Παιδεία, την Οικονομία, τη συγκροτημένη και δίκαιη φορολογία, τη μετεξέλιξη της Ελλάδας στην παραγωγική της διαδικασία. Επίσης τη σωστή διάχυση του πλούτου, τη θωράκιση της χώρας στο επίπεδο της άμυνας και της ασφάλειας, την προώθηση των εθνικών συμφερόντων στην εξωτερική και διεθνή πολιτική.
Ο διαχωρισμός της δεξιάς από την κεντρώα ατζέντα ξεκινά από θέματα ταυτότητας ή το εύρος δικαιωματισμού των μειοψηφιών σε βάρος της πλειοψηφίας. Αφορά για παράδειγμα τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και τα θέματα τοποθεσίας. Ο διαχωρισμός επεκτείνεται σε μια ενότητα θεμάτων που θέτει η ακραία woke κουλτούρα και η θεωρία του τέλους των εθνών. Ενδεχομένως να υπάρχουν και κάποια ζητήματα χειρισμών στην εξωτερική και διεθνή πολιτική που δεν συμπίπτουν απολύτως οι δύο προσεγγίσεις. Αλλά στη δημοκρατία και τα πολυσυλλεκτικά κόμματα η σύνθεση και η συνδιαλλαγή είναι προαπαιτούμενα. Ο δε πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης είναι δεδομένα ένας συμπεριληπτικός ηγέτης…
