Την Κυριακή 370.000.000 Ευρωπαίοι πολίτες με την ψήφο τους θα προσδώσουν ισχυρή κίνηση στις εξελίξεις στην Ευρώπη. Και μπορεί οι πολίτες να ψηφίζουν τους εκπροσώπους των εθνών της Ένωσης για ένα Κοινοβούλιο χωρίς καθοριστικές αρμοδιότητες, αλλά οι διαβουλεύσεις, οι διεργασίες και το παρασκήνιο που θα ακολουθήσει για αρκετούς μήνες, με ορίζοντα τον Νοέμβριο, μέσα από την ισχύ των πολιτικών ομάδων θα καθορίσουν την ηγεσία στα κρίσιμα όργανα της ενιαίας Ευρώπης. Την Κομισιόν και το Συμβούλιο.
Η Ευρώπη ως οντότητα στην παρούσα φάση της ιστορίας βρίσκεται σε αμηχανία και αδυναμία ταυτόχρονα. Οι εξελίξεις των τελευταίων ετών, με κύρια μεταξύ αυτών τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας, της δημιούργησαν συνθήκες που δεν δείχνει ότι μπορεί να τις αντιμετωπίσει με τις ειλημμένες αποφάσεις για την «πράσινη μετάβαση». Η Ευρώπη υπό γερμανική ηγεμονία και γαλλική συναίνεση μέχρι το 2022 έδειχνε αρκετά καθησυχασμένη μέσα σε ένα τρίγωνο ισχύος που την καθόριζε. Εξαρτημένη από τις ΗΠΑ ως προς την ασφάλεια και την άμυνά της, την ενεργειακή της επάρκεια από τη Ρωσία και το εξωτερικό της εμπόριο από την Κίνα, έδειχνε επιπόλαια αφημένη σε αυταπάτες γεωπολιτικής αυτονομίας ως πόλος στο παγκόσμιο power game, με όρους «τέλους της ιστορίας». Η εισβολή των ρωσικών δυνάμεων στα εδάφη της Ουκρανίας, η παγκόσμια πανδημία του κορωνοϊού και η κλιμάκωση του εμπορικού και οικονομικού επί του παρόντος ανταγωνισμού ΗΠΑ – Κίνας ήταν οι τρεις κεντρικές παράμετροι που στρατηγικά την αποδιοργάνωσαν.
Οι εκλογές της Κυριακής αναμένεται να την αποδιοργανώσουν και ως προς την κύρια δομή της διακυβέρνησής της, που βασιζόταν στις δεκαετίες του Μάαστριχτ σε μια σύμπραξη Λαϊκού Κόμματος, Σοσιαλιστών, Φιλελεύθερων, Πρασίνων. Όλα τα πολιτικά ενδεχόμενα για την εξέλιξη της Ευρώπης μοιάζουν ανοιχτά, με την εναλλακτική Δεξιά και τις ομάδες της να έρχονται στο προσκήνιο. Οι εκλογές της Κυριακής δεν είναι τερματικός σταθμός αλλά αφετηρία σημαντικών εξελίξεων…
