Η πυρκαγιά στο Μάτι πριν από έξι χρόνια με 104 νεκρούς υπήρξε από τις μεγαλύτερες τραγωδίες των τελευταίων δεκαετιών στην Ελλάδα. Προκάλεσε αρχικά σοκ, μετά αποτροπιασμό, στη συνέχεια οργή. Επηρέασε τις πολιτικές εξελίξεις και σε μεγάλο βαθμό το πλέγμα και τις επιχειρησιακές τακτικές των μηχανισμών πολιτικής προστασίας. Στο δικαστήριο, που ξεκίνησε με μεγάλη καθυστέρηση, βρέθηκαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου συνολικά 21 άτομα. Αξιωματούχοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης τότε, ο γ.γ. της Πολιτικής Προστασίας, σειρά ανώτατων και ανώτερων αξιωματικών της Πυροσβεστικής, ο τότε αρμόδιος αξιωματικός για τα εναέρια μέσα της Αστυνομίας. Από την αρχή οι εν λόγω δικάζονταν για εγκλήματα πλημμεληματικού χαρακτήρα, με ανώτατο προβλεπτό όριο ποινής τα 8 χρόνια, εξαγοράσιμα και με αναστολή. Χθες υπήρξε η απόφαση του δικαστηρίου που προκάλεσε οργή στους συγγενείς και σχολιάσθηκε ακόμη και πολιτικά ως μη ανταποκρινόμενη στο κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Οι δικαστές όμως καταλογίζουν ευθύνες στη βάση των κείμενων διατάξεων του νόμου και των στοιχείων που περιλαμβάνονται στη δικογραφία τής κάθε υπόθεσης. Δεν δικάζουν και θεσμικά δεν πρέπει να δικάζουν στη βάση του κοινού περί δικαίου αισθήματος, της οργής και της αγανάκτησης των συγγενών και του πλήθους. Στη συγκεκριμένη σπουδαία δίκη για την τραγωδία οι συγγενείς των θυμάτων επεχείρησαν με τους δικηγόρους τους να αναβαθμίσουν το κατηγορητήριο από πλημμελήματα σε κακουργήματα, ακριβώς για να αυξηθούν οι ποινές που θα επιβάλλονταν. Αυτό δεν κατέστη εφικτό. Καταλογισμός ενοχής υπήρξε τελικά για 6 άτομα από τα 21. Πέντε αξιωματικοί της Πυροσβεστικής και ο ιδιώτης που ευθύνεται για την αρχή της πυρκαγιάς.
Από το Μάτι κρατάμε στη λογική «ποτέ πια» ότι η αυθαιρεσία στη δόμηση, η αδιαφορία για τα μέτρα πυροπροστασίας και η απουσία κεντρικής πρόληψης των κινδύνων και της «κακιάς ώρας» εύκολα μπορούν να καταλήξουν σε εκατόμβη νεκρών και καταστροφή.
