Το γρονθοκόπημα του ανεξάρτητου βουλευτή Κ. Φλώρου, εκλεγμένου με το κόμμα Σπαρτιάτες, από όπου έχει αποχωρήσει, σε βάρος του βουλευτή της Ελληνικής Λύσης Βασίλη Γραμμένου κατά τη συζήτηση άρσης ασυλίας του Κ. Βελόπουλου έπειτα από μήνυση του πατέρα Φλώρου για συκοφαντική δυσφήμηση μέσω διαδικτύου δεν ήταν κάτι σπάνιο για το ελληνικό Κοινοβούλιο. Ήταν κάτι που χαρακτηρίζεται πρωτοφανές.
Το πολύ ενδιαφέρον μάλιστα είναι ότι οι βιαιότητες στο περιστύλιο δεν ξέσπασαν ύστερα από κάποια πολιτική ένταση στην αίθουσα της Ολομέλειας αλλά σε μια συζήτηση προσωπικού περισσότερο χαρακτήρα. Μια υπόθεση, καταγγέλλουν προσβολή, της οικογένειας Φλώρου. Πέραν του αποτροπιασμού που εκφράσθηκε από το προεδρείο του σώματος και τον πρόεδρο κ. Τασούλα, της παραπομπής στο Αυτόφωρο του επιτιθέμενου βουλευτή Φλώρου στη βάση του άρθρου 157 του Ποινικού Κώδικα και της απόφασης αποπομπής του από τις εργασίες της Βουλής για 15 ημέρες, θα πρέπει να απασχολήσει και η στάση και οι εκφράσεις που εκτόξευσε για τη «μάνα» Φλώρου ο βουλευτής θύμα της επίθεσης, Β. Γραμμένος. Το όλο σκηνικό, δυστυχώς, παραπέμπει σε ατμόσφαιρα χαμαιτυπείου και όχι σε Κοινοβούλιο ευρωπαϊκής μάλιστα χώρας.
Ποιος έχει την ευθύνη για την ανάδειξη βουλευτών κατηγορίας Φλώρου και Γραμμένου; Οι πολίτες που τους έδωσαν σταυρό. Τα κόμματα με τα οποία εξελέγησαν; Επίσης, για το ότι τους έκριναν άξιους να ενταχθούν στις προτάσεις τους ως υποψήφιους αλλά και στην ατμόσφαιρα και αρχές που διακατέχουν τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες τους. Και για τους Σπαρτιάτες, με τους οποίος εξελέγη ο Φλώρος, τα θέματα είναι εν γένει περίπλοκα. Για την Ελληνική Λύση, της οποίας είναι βουλευτής ο Γραμμένος και είναι από χρόνια συγκροτημένο κόμμα;
