Το 15ο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας στο Ζάππειο δεν ήταν τελικά μόνον επετειακό. Στάθηκε η αφορμή για να γίνει φανερή η βαθύτερη σημασία των ευρωπαϊκών εκλογών του Ιουνίου. Ο ρόλος και η βαρύτητα της ψήφου που θα δώσουν οι Έλληνες. Το προφίλ της Ελλάδας στην Ευρώπη μετά την πενταετία Μητσοτάκη στη διακυβέρνηση της χώρας. Πού βρισκόμαστε και πού πάμε. Η παρουσία της επικεφαλής της Κομισιόν, Φον ντερ Λάιεν, και ο τρόπος που μίλησε, τα επιχειρήματα που χρησιμοποίησε, το περιβάλλον που περιέγραψε θα πρέπει να αξιολογηθούν σοβαρά. Ομοίως θα πρέπει να επικεντρωθούμε στις προσεγγίσεις του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Α. Βέμπερ, της ομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο όπου εντάσσεται και η Νέα Δημοκρατία αλλά και τα σημεία που προέβαλε ο πολύ ενταγμένος στο πλαίσιο των Βρυξελλών, Έλληνας επίτροπος, Μ. Σχοινάς.
Στη βάση της πραγματικότητας και των συσχετισμών που παρουσιάστηκαν στο ελληνικό κοινό, θα πρέπει να προστεθεί η άμεση έκκληση στήριξης προς τους πολίτες που έκανε ο πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης. Μιλώντας στο τέλος της συνεκτικής δευτερολογίας του για την πολιτική ισχύ και επάρκεια που χρειάζεται για να στηρίξει τα κρίσιμα συμφέροντα της Ελλάδας στην Ευρώπη. Είναι η Κοινή Αγροτική Πολιτική, η Άμυνα, η Ενέργεια, τα Μεσοπρόθεσμα. Στη βάση αυτή, την πολύ πραγματική και πολύ ευρωπαϊκή, θα πρέπει να σταθμίσουν οι πολίτες τις επιλογές στη ψήφο τους αλλά και την προθυμία τους να συμμετέχουν στις εκλογές του Ιουνίου. Η λεγόμενη ψήφος ή αποχή δυσανεξίας ή δυσαρέσκειας που επικρατεί ως προσέγγιση θα πρέπει να εκτιμηθεί εκ νέου. Και μάλιστα σε δύο επίπεδα. Το ευρωπαϊκό ως προς την ισχυρή εθνική παρουσία της Ελλάδας όσο και την εγχώρια. Πόσα περιθώρια θα πρέπει να δοθούν στη χωρίς εχέγγυα διακυβέρνησης, ανερμάτιστη και ευκαιριακή αντιπολίτευση;
