Τα αντιθεσμικά κόλπα που επινοεί ο ΣΥΡΙΖΑ για να ασκήσει προβοκατόρικη αντιπολίτευση μπορεί να κάνουν γκελ σε μια μερίδα συμπολιτών μας, που συνήθως γοητεύεται από θεωρίες συνωμοσίας με αντιπολιτικό και αντικοινοβουλευτικό περιεχόμενο, ωστόσο δεν είναι για γέλια προκειμένου να τα υποτιμήσουμε σε βαθμό γραφικότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αξιωματική αντιπολίτευση και -ως εκ τούτου- τη στρατηγική που ακολουθεί οφείλουμε να την παίρνουμε τοις μετρητοίς.
Εδώ και αρκετούς μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει άλλη δουλειά από το να υπονομεύει το δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας, περιφρονώντας αδιακρίτως τους θεσμικούς πυλώνες της συνταγματικής ύπαρξής του. Δείχνει σαν να μην αναγνωρίζει τίποτα που δεν ταιριάζει με τα γούστα και τις προτιμήσεις του. Καλώς ή κακώς, στις δημοκρατίες ισχύει η αρχή της πλειοψηφίας. Κάποιος κερδίζει την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού και κάποιος τη χάνει και οφείλει αυτό να το σεβαστεί, διεκδικώντας δημιουργικά την επάνοδό του στην εξουσία στις επόμενες κάλπες, με λογικές κινήσεις και σοβαρές προτάσεις.
Η αλαζονεία που εκπέμπει ο «ετσιθελισμός» του μικρόκοσμου του ΣΥΡΙΖΑ υπερβαίνει τους κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού, γιατί ξαναρίχνει τα ρέστα του στην πολιτική της παραπλανητικής προβοκάτσιας. Απαξιώνει την κρίση του 41% του ελληνικού λαού, επειδή στήριξε τη ΝΔ, παρουσιάζοντας την ψήφο του ως κακή επιλογή που -τάχα μου- λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας του Κ. Μητσοτάκη. Μεθοδεύει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ψηφίσματα για να εμφανιστεί η Ελλάδα ως τριτοκοσμική χώρα. Αμφισβητεί γενικώς τη Δικαιοσύνη, προεξοφλώντας με αρνητικό τρόπο τις αποφάσεις της σε σειρά ειδικών υποθέσεων. Αποθεώνει μια Ευρωπαία εισαγγελέα για να στήσει το αφήγημα της πτώσης της κυβέρνησης. Ζητά οι εκλογές να διεξάγονται με τη συνδρομή διεθνών παρατηρητών, κλονίζοντας την εμπιστοσύνη του κόσμου στις δημοκρατικές διαδικασίες.
Αντί να καταθέσει Προανακριτική Επιτροπή στη Βουλή, πηγαίνει και την εγχειρίζει στη ΝΔ με απαίτηση να την κάνει αποδεκτή. Και τέλος, όταν ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ να απολογηθούν ή να αποκαλύψουν πώς βρήκαν οι δημοσιογράφοι τις συνομιλίες για τα Τέμπη, αυτό δεν παραπέμπει σε φίμωση της ελευθερίας του Τύπου;
Αυτοαναιρείται η κυρία Κεχαγιά
Σύμφωνα με τα υπονοούμενα που άφησε η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Βούλα Κεχαγιά, μιλώντας χθες στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάι, δηλωτικό της έλλειψης ελευθεροτυπίας στη χώρα μας είναι πως οι δημοσιογράφοι παρευρίσκονται σε κοινωνικές εκδηλώσεις επιχειρηματιών που ταυτόχρονα είναι και ιδιοκτήτες Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Εάν κάτι τέτοιο συνιστά αδίκημα για κάποιον δημοσιογράφο, ώστε να στιγματίζεται η δουλειά του μέσου που εκπροσωπεί, προς ενίσχυση αμφιλεγόμενων «πορισμάτων» αναφορικά με την ελευθεροτυπία στη χώρα μας, τότε η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ δικαιώνει τη ΝΔ, που τονίζει ότι, με αφορμή ένα δημοσίευμα για τα Τέμπη, στήθηκαν ολόκληρα σενάρια συνωμοσίας.
!«Ελάτε να αναμετρηθούμε στο πεδίο των ιδεών και των προγραμμάτων και αφήστε τα γυναικόπαιδα έξω από τη μάχη» ήταν το μήνυμα που έστειλε ο Κυριάκος Μητσοτάκης προς τους πολιτικούς του αντιπάλους, με αφορμή τις νέες επιθέσεις σε βάρος της συζύγου του.
«Αν ήμουν υπουργός του Μητσοτάκη…»
Αρχίζω να πιστεύω πως το όνειρο του Στέφανου Κασσελάκη, που στην πορεία εξελίχθηκε σε μεγάλο καημό, ήταν να γίνει υπουργός στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αλλά επειδή ο πρωθυπουργός δεν του έκανε τη συγκεκριμένη χάρη, ο «αυτοδημιούργητος» επιχειρηματίας επιστράτευσε όλες του τις δυνάμεις για να του αποδείξει πως έκανε λάθος, θέτοντας υποψηφιότητα για την αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ.
Διόλου δεν αποκλείεται την πόρτα που έφαγε από τον Μητσοτάκη ο Κασσελάκης ο τελευταίος να την αποδίδει στο γεγονός ότι ο σημερινός πρωθυπουργός τον φοβόταν και για αυτό δεν τον υπουργοποίησε. Τουλάχιστον αυτό το συμπέρασμα έβγαλα, διαβάζοντας τη συνέντευξη του Σ. Κασσελάκη στην εφημερίδα «La Stampa», όπου με τη γνωστή «μετριοπάθεια» που τον διακρίνει δήλωσε: «Αν ήμουν υπουργός του Μητσοτάκη, θα είχα δημοτικότητα 70%. Αλλά εκείνος είναι ο “yes man” της Αμερικής και δεν κερδίζει τίποτα προς το συμφέρον της Ελλάδας. Με φοβάται, διότι είμαι ένας αουτσάιντερ. Ξέρει ότι μπορώ να τον κερδίσω στις κάλπες».
Θα τα πει στο δικαστήριο
Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αλαζονείας του ΣΥΡΙΖΑ είναι να απαιτεί οι άλλοι να αποδείξουν πως δεν είναι ελέφαντες στις δόλιες ερωτήσεις που τους απευθύνουν, όπως έκανε με τις αναρτήσεις της εναντίον της συζύγου του πρωθυπουργού, Μαρέβας Γκραμπόφσκι, η βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Έλενα Ακρίτα. Προφανώς η κυρία Ακρίτα, η οποία θα δεχτεί μήνυση και αγωγή από τη σύζυγο του πρωθυπουργού για όσα τής καταλόγισε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν έχει αντιληφθεί πως ενώπιον της Δικαιοσύνης το βάρος της ευθύνης για τη στοιχειοθέτηση μιας καταγγελίας το φέρει αυτός που την κάνει και όχι αυτός που τη δέχεται. Συνεπώς, μη ζητά απ’ τη σύζυγο του πρωθυπουργού να «αποκαλύψει» αυτή στη Δικαιοσύνη όσα τής καταλόγισε ως επιλήψιμες πράξεις. Η ίδια η Έλενα Ακρίτα οφείλει να αποδείξει το βάσιμο των καταγγελιών.
