Μέχρι τώρα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης, έχει στο ενεργητικό του μία νίκη και αυτή σε εσωκομματικό επίπεδο. Για αρχηγό στις επαναληπτικές κάλπες τον ψήφισαν κοντά στις 70.000 πολίτες. Στη βάσανο της εθνικής κάλπης δεν έχει ακόμη δοκιμαστεί. Βέβαια, επειδή η διαδικασία εκλογής αρχηγού στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν ορθάνοιχτη, σημαίνει ότι θα μπορούσε να τον ψηφίσει και ένα εκατομμύριο κόσμος, όπως είχε συμβεί με την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου από την κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ το 2004. Κάνουμε αυτές τις παρατηρήσεις, διότι ο κ. Κασσελάκης έχει πάρει ψηλά τον αμανέ και ο μικρομεγαλισμός του ξεχειλίζει από τα μπατζάκια της στρατιωτικής περιβολής του. Τον Κυριάκο Μητσοτάκη στις τελευταίες εθνικές εκλογές τον ψήφισαν για πρωθυπουργό πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι. Και το καλάμι δεν το καβάλησε, ούτε το έπαιξε καμπόσος. Αντιθέτως, ο Στ. Κασσελάκης την έχει δει Ναπολέων Βοναπάρτης, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα και μια ασυλία άνευ προηγουμένου. Και η πλάκα είναι πως κουνάει και το δάχτυλο, υποδυόμενος τον προστάτη του κράτους δικαίου στην Ελλάδα και τον υπερασπιστή της νομιμότητας. Η μέχρι σήμερα στάση του παραπέμπει σε νοοτροπία «επειδή είμαι πλούσιος, μου ανήκουν όλα και μπορώ να κάνω ό,τι γουστάρω δίχως να δίνω λογαριασμό». Μέχρι και τους κανόνες πειθαρχίας του στρατεύματος περιφρόνησε. Διότι έκανε κατάχρηση και της προνομιακής «φιλοξενίας» του στις Ένοπλες Δυνάμεις. Ξέρετε πολλούς νεοσύλλεκτους να κάνουν διαγγέλματα και να ζητούν την παραίτηση του πρωθυπουργού μιας χώρας ή να αμφισβητούν τη βούληση του εκλογικού σώματος, ζητώντας να επιληφθούν οι δυνάμεις του ΟΗΕ για να εγγυηθούν την ομαλή εκλογική διαδικασία;
Ρελάνς Κασσελάκη στον Ανδρουλάκη
Για τις ανθρώπινες σχέσεις στη ζωή μας, είθισται να λέμε πως είναι προτιμότερο να έχεις «έξυπνους εχθρούς παρά ηλίθιους φίλους». Αλλά και στην πολιτική ισχύει κάτι αντίστοιχο: «Αν δεν έχεις έξυπνους συμμάχους, φρόντισε τουλάχιστον αυτοί που ψάχνεις να βρεις να μην εξευτελίσουν τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνεις και για λογαριασμό τους». Καταθέτει πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης ο Νίκος Ανδρουλάκης και εκεί που ευελπιστεί να «τινάξει την μπάνκα στον αέρα», ξαφνικά του βγαίνει από πάνω ο Στέφανος Κασσελάκης, ζητώντας παραίτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη και εκλογές με διεθνείς παρατηρητές, λες και η Ελλάδα είναι Ιράκ. Η τακτική τους αυτή αλλού παραπέμπει και όχι πως τους έπιασε ο πόνος για τα Τέμπη.
!Επειδή δεν είναι όλα να τα παίρνουμε για πλάκα, θα μπορούσε την παραίτηση του πρωθυπουργού να τη ζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο ίδιος ο Στ. Κασσελάκης, παραβιάζοντας ως νεοσύλλεκτος τους κανόνες πειθαρχίας του στρατού.
Δεν ελέγχει όλα τα media ο Μητσοτάκης;
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πλην αυτών που είναι ιδιοκτήτης ο Στέφανος Κασσελάκης και τα χρηματοδοτεί με άγνωστα -μέχρι τώρα τουλάχιστον- κεφάλαια από εταιρείες της αλλοδαπής, είναι όλα «πετσοταϊσμένα» και λειτουργούν ως επικοινωνιακοί βραχίονες του Μεγάρου Μαξίμου. Ο δε Κυριάκος Μητσοτάκης έχει «δαιμονοποιηθεί» σε τέτοιο βαθμό, που ελέγχει σε επίπεδο επικοινωνίας μέχρι και τα «Νέα της Πέρα Παναγιάς». Έτσι δεν λένε κάποιες ΜΚΟ, που μας εμφανίζουν σε επίπεδο ελευθεροτυπίας πιο κάτω και από τη Βόρεια Κορέα; Έτσι και χειρότερα. Πώς γίνεται όμως, ρε παιδιά, ένα αποκαλυπτικό δημοσίευμα που προέρχεται από έναν όμιλο στον οποίο ανήκουν δημοσιογράφοι που έχουν υποστεί κατά καιρούς ανελέητες επιθέσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ -και όχι μόνο- να γίνεται σημείο «αξιόπιστης» αναφοράς; Τελικά, δεν ισχύει η προπαγάνδα πως ο Μητσοτάκης «κόβει και ράβει» στα μέτρα του την ενημέρωση της κοινής γνώμης, επειδή όλα τα ΜΜΕ είναι στη δούλεψή του;
Παλιά τους τέχνη κόσκινο
Και στις προηγούμενες εθνικές εκλογές, στις οποίες ο ελληνικός λαός έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ με πρόεδρο τον Αλέξη Τσίπρα είχε στήσει ένα μηχανισμό προπαγάνδας και διοχέτευε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και σε συγκεκριμένα εκδοτικά μέσα, το σενάριο της αλλοίωσης του εκλογικού αποτελέσματος και της νοθείας. Μάλιστα, στον ΣΥΡΙΖΑ, για να δώσουν αληθοφανή υπόσταση σε αυτές τις τερατολογίες που είχαν επινοήσει, έκαναν ζύμωση στους δημοσιογράφους πως τάχα μου έχουν δικά τους συνεργεία πάνω από τις κάλπες, τα οποία ήταν τόσο αξιόπιστα που τους διαβεβαίωναν πως η διαφορά ανάμεσα στα δυο κόμματα θα είναι οριακή. Τελικά, η ΝΔ πήγε στο 41% και ο ΣΥΡΙΖΑ στο 17%. Αλλά η δουλίτσα πήγε να γίνει…
