Ο μόνος που δεν χαζογελούσε με τα αστειάκια που έκανε ο Στέφανος Κασσελάκης με το κοινό, θέλοντας να δώσει «διαδραστικό» χαρακτήρα στην παρουσίαση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και τις αλλαγές στη φορολογία, ήταν ο Διονύσης Τεμπονέρας, ο οποίος είχε την ατυχία να κάθεται στην ίδια σειρά με τον Γ. Τσίπρα και τον Π. Πολάκη. Ο τελευταίος ήταν όλη την ώρα με ένα κινητό στο χέρι και απαθανάτιζε τον «άρχοντα των αστακών» και πρόεδρο του κόμματος, Στ. Κασσελάκη, ενώ δίπλα του ο Δ. Τεμπονέρας είχε σταυρώσει τα δάχτυλά του στο πηγούνι και παρακολουθούσε αγέλαστος, περίλυπος και προβληματισμένος. Εννοείται πως απέφυγε να χειροκροτήσει τον Κασσελάκη όσες φορές ο τελευταίος προσπάθησε να «εκβιάσει» τα «ζήτω» και τα «μπράβο» του κοινού. Εκείνος που «συνομιλούσε» χαμογελαστά και με «τσαχπινιά» από την πρώτη θέση ήταν ο Νίκος Παππάς, θυμίζοντας πελάτες που κάθονται στο πρώτο τραπέζι σε νυχτερινό κέντρο και υποδύονται τους κολλητούς της φίρμας, που εκείνη την ώρα ερμηνεύει τα σουξέ της.
!Κάποιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ που δεν έχουν χωνέψει μέχρι σήμερα πως ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι πρόεδρος του κόμματος, καλό θα ήταν να παίζουν με καθαρά χαρτιά απέναντί του. Όχι στήνοντας προβοκάτσιες και σαμποτάζ σε βάρος του από τα παρασκήνια.
Το ανέκδοτο της φορολόγησης μερισμάτων
Από το επιτελείο του Στ. Κασσελάκη έδιναν έμφαση στην πρότασή του για αύξηση της φορολόγησης των μερισμάτων. Εν τω μεταξύ, αυτό το θέμα τείνει να εξελιχθεί σε κωμικό σύνδρομο για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς τα προηγούμενα χρόνια πότε το εμφάνιζαν ως σοβαρή πρόταση για να χτυπήσουν τον «πλούτο», όχι αυτόν του Αριστοφάνη, και πότε ως μια αχρείαστη παρέμβαση που δεν θα επιφέρει έσοδα στο κράτος. Ο δε Αλέξης Τσίπρας, που άλλαζε θέσεις σαν τα πουκάμισα όσο ήταν πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, είχε υπερασπιστεί και τη μη φορολόγηση των μερισμάτων και το ακριβώς αντίθετο.
Οι «εγκέφαλοι» και οι άλλοι
Φτάνει πια με το πολιτικό κανάκεμα των «λαμπρών και έξυπνων μυαλών» που φεύγουν από την Ελλάδα. Όχι γιατί δημιουργεί συνειρμούς πως όσοι μένουν πίσω στη χώρα μας είναι ηλίθιοι, αλλά γιατί η συγκεκριμένη αναφορά επικεντρώνεται κυρίως σε νέους επιστήμονες, που πολλές φορές «επιλέγουν» συνειδητά τη φυγή στο εξωτερικό, έχοντας πίσω τους την ασφάλεια της οικονομικής στήριξης των οικογενειών τους. Ακούσατε ποτέ τους πολιτικούς να εντάσσουν στα «λαμπρά και έξυπνα» μυαλά όσους συμπολίτες μας μεταναστεύουν για να δουλέψουν ταξιτζήδες στη Νέα Υόρκη, οικοδόμοι στην Αυστραλία ή σερβιτόροι στη Γερμανία; Ποτέ, όμως! Αντιθέτως, τα τελευταία δέκα χρόνια εμφανίζονται ως θύματα του «brain drain» γόνοι πλούσιων οικογενειών, που πλασάρουν την «κοσμοπολίτικη» ζωή των τέκνων τους και των θυγατέρων τους ως τις περιπέτειες του Τομ Σόγιερ. Με τον άνθρωπο που αφήνει μια γυναίκα και τρία παιδιά πίσω του για να δουλέψει εργάτης στη Γερμανία, επειδή την περίοδο της οικονομικής κρίσης είχε μια επιχείρηση που πήγε κατά διαόλου, δεν ασχολείται κανένας.
Αναβάλλεται (;) η μήνυση στον Γεωργόπουλο
Η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Βούλα Κεχαγιά, ερωτηθείσα τις τελευταίες ημέρες για το εάν ο πρόεδρος του κόμματος, Στέφανος Κασσελάκης, θα καταθέσει τελικά μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση εναντίον του πρώην γενικού διευθυντή της Κουμουνδούρου, Θύμιου Γεωργόπουλου, με απόλυτη ειλικρίνεια δήλωνε πως δεν έχει γνώση για την πορεία του συγκεκριμένου θέματος. Κάνω αυτή την αναφορά, διότι από χθες μαθαίνω πως ο Στ. Κασσελάκης αρχίζει να κάνει δεύτερες σκέψεις, γιατί εάν σύρει στα δικαστήρια τον Θ. Γεωργόπουλο, ίσως στο τέλος οι «αποκαλύψεις» γύρω από τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες πάρουν άλλη τροπή.
Ένας «μικρός» Μπερλουσκόνι της Αριστεράς
Καλό θα είναι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης, να μην υποτιμά τη νοημοσύνη των κανονικών δημοσιογράφων, εμφανίζοντάς τους ως προπαγανδιστές της Νέας Δημοκρατίας, που -τάχα μου- ασχολούνται μαζί του επειδή είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία. Δεν φταίνε οι δημοσιογράφοι για τις γκρίζες έως σκοτεινές ζώνες που υπάρχουν μέχρι τώρα στην οικονομική δραστηριότητά του. Ο ίδιος, με τις αντιφάσεις στις απαντήσεις του, έχει πυροδοτήσει τη σχετική δημοσιογραφική έρευνα. Επίσης, πώς γίνεται να στοχοποιεί ως προπαγανδιστές δημοσιογράφους που δουλεύουν σε ανεξάρτητα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ενώ ο ίδιος καταφανέστατα λειτουργεί ως ένας «μικρός» Μπερλουσκόνι της Αριστεράς, έχοντας την προεδρία ενός κόμματος και στη δούλεψή του εκατοντάδες δημοσιογράφους, που τους πληρώνει τους μισθούς από τις εταιρείες που έχει στο εξωτερικό;
