– Μέσα στο Σαββατοκύριακο θα γίνουν όλα τα σημαντικά για να ξεκινήσει το placement της τη Δευτέρα 4 Μαρτίου. Μαθαίνω ότι η εισήγηση της Bank of America στο ΤΧΣ και η έκτακτη συνεδρίαση του ΔΣ του Ταμείου αποφασίστηκε να γίνουν σε «νεκρό χρόνο» για τις χρηματιστηριακές αγορές, ώστε να αποφευχθούν «παιχνίδια» με τη μετοχή. Ειλημμένη είναι η απόφαση για ολική αποεπένδυση του ΤΧΣ, με πώληση του 27% των μετοχών που κατέχει στην Πειραιώς, όπως πρώτη έγραψε η στήλη. Και αυτό «έκλεισε» λίγο πριν από τις 20 Φεβρουαρίου, καθώς είχε αποκρυσταλλωθεί η εικόνα για το ύψος του επενδυτικού ενδιαφέροντος και τα πλεονεκτήματα της εφάπαξ αποεπένδυσης στην παρούσα φάση. Έκτοτε, δεύτερες σκέψεις και… συσκέψεις δεν υπήρξαν στο Μέγαρο Μαξίμου.
– Το θέμα του αναβαλλόμενου φόρου στα εποπτικά κεφάλαια των ελληνικών τραπεζών είναι ένα διαχρονικό ζήτημα για την ποιότητα των κεφαλαίων τους. Θα έλεγα πραγματικό (που ισχύει, αφού σχεδόν τα μισά εποπτικά κεφάλαια των τραπεζών προέρχονται από αναβαλλόμενες φορολογικές απαιτήσεις), αλλά λέω διαχρονικό γιατί το θέμα περισσότερο μπαίνει φιλολογικά στο τραπέζι παρά ως επείγον για άμεση επίλυση. Στην επίσκεψη που πραγματοποίησε στην Αθήνα στις αρχές Ιανουαρίου η νέα επικεφαλής του SSM, Κλαούντια Μπουχ, μαζί με τον επικεφαλής του SRB, Ντομινίκ Λαμπουρέ, το θέμα του αναβαλλόμενου φόρου, στο πλαίσιο της μετ’ επαίνων ανασκόπησης των όσων έχουν επιτύχει οι ελληνικές τράπεζες, τέθηκε στη λογική «κάποια στιγμή να δείτε και αυτό το θέμα». Δεν υπάρχει πίεση να γίνει κάτι τώρα για τον αναβαλλόμενο φόρο, ο οποίος μειώνεται από τα κέρδη που παρουσιάζουν οι τράπεζες και επιπλέον έχει και μακρά περίοδο απόσβεσης (αν δεν απατώμαι, εικοσαετία). Η λύση της έκδοσης ομολόγων για να δοθούν στις τράπεζες θα επιβάρυνε το δημόσιο χρέος, λύσεις που ακούγονταν παλαιότερα για πώληση του αναβαλλόμενου από τις τράπεζες είναι επίσης μπερδεμένες, ενώ πρέπει να βρεθεί μία ενιαία φόρμουλα αντιμετώπισης του ζητήματος για όλες τις τράπεζες, την οποία να κάνει αποδεκτή ο SSM και πρωτίστως η Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η αυστηρή DGComp, που «κοσκινίζει» τα πάντα στις διαπραγματεύσεις για να ανιχνεύσει ίχνη κρατικών ενισχύσεων. Επομένως, ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς και δεν φαίνεται το ξέφωτο.
– Μιλώντας για διαπραγματεύσεις με Ευρωπαϊκή Επιτροπή, DGComp, κέρδη τραπεζών, θυμήθηκα τον «Ηρακλή». Με εγκεκριμένο τον «Ηρακλή 3», που είναι κρίσιμος για την εξυγίανση των μικρών τραπεζών και τη δημιουργία του πέμπτου τραπεζικού πόλου, και τις μεγάλες τράπεζες να έχουν αλλάξει θεαματικά σελίδα, βοηθούμενες από τον «Ηρακλή 1 και 2», θυμήθηκα και τον Γιώργο Ζαββό, που μιλούσε για πολλαπλασιαστικά οφέλη του «Ηρακλή» για την ελληνική οικονομία, μηδενικό κόστος των φορολογουμένων για την εξυγίανση των τραπεζών και έσοδα για το Δημόσιο από την παροχή των κρατικών εγγυήσεων στις τράπεζες. Οι προμήθειες, λοιπόν, που έχει εισπράξει το Δημόσιο από τις τράπεζες τα δύο τελευταία χρόνια για τις εγγυήσεις του «Ηρακλή» (οι οποίες όχι μόνο δεν έχουν καταπέσει, αλλά είναι και πολύ καλά δομημένες, ώστε να μην κινδυνεύσουν μέσα στην πρώτη δεκαετία του προγράμματος), ανέρχονται σε 250 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για τις ακριβότερες προμήθειες που έχει εισπράξει το Δημόσιο και που υπολογίζεται πως σε όλη τη διάρκεια του «Ηρακλή» θα του αποφέρουν έσοδα 3 δισ. ευρώ.
