Ακόμα ένα άγριο έγκλημα έρχεται να προστεθεί στη λίστα με όσα μας έχουν συγκλονίσει. Μία νέα οικογενειακή τραγωδία γράφτηκε στην Αγία Βαρβάρα, όταν ένας 69χρονος πήρε την κυνηγετική του καραμπίνα και πυροβόλησε τον 57χρονο γαμπρό του, σύζυγο της κόρης του, στην αυλή του σπιτιού του, με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει και μάλιστα μπροστά στα μάτια του ανήλικου παιδιού του.
Ο λόγος που όπλισε το χέρι του; Είχε την πεποίθηση πως ο γαμπρός του φερόταν άσχημα στη γυναίκα του και κόρη του δράστη, κάτι το οποίο λίγες ώρες αργότερα διέψευσαν στις Αρχές τόσο η κόρη του όσο και ο γιος του, ο οποίος είναι αστυνομικός και μένει έναν όροφο πάνω από την οικογένεια του θύματος.
Αυτό το έγκλημα όχι μόνο σοκάρει -άλλωστε, έχουμε μάθει σαν κοινωνία στο σοκ και, όσο σκληρό κι αν ακούγεται, το συνηθίσαμε- αλλά, παράλληλα, μας προβληματίζει.
Προβληματίζει το πόσο εύκολα πλέον παίρνει κάποιος ένα όπλο, το σηκώνει, πυροβολεί και σκοτώνει. Και αναρωτιέται κανείς πόσο εύκολο έχει γίνει στις μέρες μας το έγκλημα, η αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής. Ήταν πάντοτε έτσι ή τώρα το κακό έχει παραγίνει; Ή μήπως ήταν, αλλά εμείς δεν τα μαθαίναμε;
Θα πει κάποιος πως όλη αυτή η εγκληματικότητα ίσως είναι απόρροια της πανδημίας. Μιας πανδημία που, πράγματι, ακόμη την πληρώνουμε ακριβά και πολλές φορές μάλιστα με αίμα. Αλλά θα μένουμε στις διαπιστώσεις και στις αναλύσεις που κάνουν οι ψυχολόγοι στα τηλεπαράθυρα ή μήπως χρειάζεται να δράσουμε πιο οργανωμένα ως κράτος και ως κοινωνία, εφόσον έχουμε εντοπίσει πως κάτι μέσα μας έχει αλλάξει;
