Πιστέψαμε, μετά τη Διακήρυξη των Αθηνών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, ότι τα πράγματα θα δημιουργούσαν ένα πιο φιλειρηνικό πλαίσιο μεταξύ δύο γειτόνων που τους χωρίζει μία θάλασσα. Ελληνική, για να μην αυταπατώνται οι γείτονες. Όμως οι γείτονες άρχισαν να εκδίδουν Navtex, δηλαδή προειδοποιήσεις για περιοχές που δεσμεύουν στο Αιγαίο, προαναγγελίες ασκήσεων, που βεβαίως συνοδεύονταν από αμφισβητήσεις ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και απαιτήσεις για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Απαγορεύσεις που βεβαίως έχουν ανατραπεί, τόσο μετά τη Συνθήκη του Μοντρέ όσο και από την ίδια την πραγματικότητα. Δεν μπορείς να έχεις απέναντί σου μια στρατιά έτοιμη για όλα και ένα casus belli έτσι και πας να εφαρμόσεις αυτό που σου επιτρέπει το δίκαιο της θάλασσας, και να έχεις στα νησιά σου μαζορέτες.
Συμπέρασμα διαχρονικό αποτελεί η γνωστή λαϊκή θυμοσοφία: τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς (συγγνώμη για το «αράπη», αλλά έτσι τον αποκαλεί ο λαός). Ένα άλλο συμπέρασμα είναι ότι η Τουρκία δεν αφήνει περιθώρια προώθησης μιας συνεργασίας και συνεννόησης επί δικαίας βάσεως.
Υπάρχουν και άλλα χρήσιμα συμπεράσματα: Η Τουρκία δεν πρόκειται να αλλάξει τακτική και είναι αποφασισμένη να συνεχίσει τον διάλογο με την Ελλάδα πέραν του υπάρχοντος σήμερα πλαισίου. Δηλαδή επί των θεμάτων που δεν θεωρούσε η Ελλάδα ότι είναι αντικείμενα διαλόγου.
Η Τουρκία δεν αίρει -όπως προαναφέρθηκε- την πολεμική απειλή του casus belli στην περίπτωση που η Ελλάδα προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών υδάτων της.
Η Τουρκία μάς υπενθυμίζει ότι έχει ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο, κάτι που σε τελευταία ανάλυση νομιμοποιείται να το επικαλεσθεί, μετά την εσφαλμένη Συμφωνία της Μαδρίτης. Κατά την Τουρκία, οποιαδήποτε διεθνής συμφωνία, για να υλοποιηθεί, πρέπει να είναι αποδεκτή και από αυτήν και να μη γίνεται καταχρηστική εφαρμογή της από την άλλη χώρα. Με τον τρόπο αυτό προσπαθεί να αποφύγει τις υποχρεώσεις της για την αποδοχή της στρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου και των Δωδεκανήσων, αλλά και της ελληνικότητας των περί το δωδεκανησιακό σύμπλεγμα νησίδων και βραχονησίδων.
Η Τουρκία επιμένει στη δημιουργία δύο κρατών στην Κύπρο, ανεξαρτήτως των όσων ισχυρίζεται κατά καιρούς και της «προθυμίας» της να συμμετάσχει σε διαδικασίες που υποτίθεται ότι αποσκοπούν σε ένα ενιαίο κράτος. Άλλωστε, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ακόμη και τα περί συνομοσπονδίας η Τουρκία τα χαρακτηρίζει «μεταβατική λύση», κάτι βεβαίως που έκανε έμπειρο Έλληνα διπλωμάτη, προ ετών, να παρατηρήσει ότι όλες οι λύσεις για την Τουρκία είναι μεταβατικές «μέχρι να καταλάβει και το υπόλοιπο νησί».
Τελικό συμπέρασμα: να συνεχίζεται ο διάλογος, για να μη μας πουν και αδιάλλακτους, αλλά, για να έχεις ήσυχο το κεφάλι σου, καλό είναι να παραμένεις «αστακός».
