ΜΠΟΡΕΙ να δημιουργούν αναταραχή και ζυμώσεις ο πολιτικός γάμος των ομοφύλων, οι συνθήκες στην πρωτογενή παραγωγή και η ελευθερία συγκρότησης μη κρατικών πανεπιστημίων, αλλά τα θέματα που συζητούνται δημόσια ή κοινοβουλευτικά ξεπερνούν την ένταση των τριών θεμάτων αιχμής και επεκτείνονται σε όλες τις χρόνιες στρεβλώσεις που υπάρχουν για δεκαετίες στη χώρα. Για παράδειγμα το Δημογραφικό, η κατάσταση της μέσης οικογένειας, η λειτουργικότητα του δημόσιου τομέα, η επαναδιάταξη του τομέα Υγείας, η κατοικία, η σχέση της Αττικής με την επικράτεια, η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, ο περιορισμός του κομματισμού και του ρουσφετιού, η βία των ανηλίκων, το bullying όλων των μορφών και ειδικά η ενδοοικογενειακή βία, ο κοσμοπολιτισμός των Ελλήνων και η σύνδεση με τις παροικίες των ομογενών με αφετηρία την επιστολική ψήφο.
ΎΣΤΕΡΑ από δεκαετίες η Ελλάδα διακρίνεται από πολιτική σταθερότητα και από έξωθεν καλή μαρτυρία. Αυτό το περιβάλλον και ένας πρωθυπουργός-κυβερνήτης, που δεν απειλείται από εκλογική ανασφάλεια και δεν απειλεί με έκτακτα μέτρα εν πολλοίς υπαγορευμένα από ξένα κέντρα αποφάσεων ή διεθνείς οργανισμούς, δίνουν την ευχέρεια σε μια ταλαιπωρημένη χώρα από απληστία και χρεοκοπία και έναν λαό που έχει απολέσει την ταυτότητα και την αυτοπεποίθησή του μέσα από μια μηδενιστική πραγματικότητα για τα όνειρά του να αυτοκαθορισθεί εκ νέου. Είναι η εποχή που οι κομματικές κραυγές και τα συνθήματα δεν παίζουν ρόλο. Δεν δημιουργούν αποτελέσματα. Ο κ. Μητσοτάκης μέσα από τις δικές του επιλογές και πολιτικές δημιουργεί αυτήν τη βάσιμη αισιοδοξία. Ότι τελικά μπορούμε καλύτερα.
ΑΥΤΟ δεν σημαίνει ότι έχουμε λυμένα τα προβλήματά μας ως κοινωνική συγκρότηση, την καχεξία μας, τα συμπλέγματα κατωτερότητας που μας δημιουργήθηκαν με τον καιρό. Αλλά μπορούμε πλέον να σκεφθούμε δημιουργικά, να συζητήσουμε συλλογικά και προπάντων έχουμε τον χρόνο να εξελίξουμε μια συλλογική διέξοδο στρατηγικού τύπου. Εν ολίγοις δικαιούμεθα να έχουμε δομημένες φιλοδοξίες.
